پایگاه اینترنتی تله پوليس

 ترجمه رضا نافعی

 منتشر شده در آينده ما

معروف است که ساکنان شهر کلن در مرکز آلمان نزدیکی ویژه ای با   ذات باری تعالی دارند. اما آنها برای پیشگیری از عواقب نامطلوب این گمان گفته اند که نباید دست به دامن قدیسانی شد که معجزه ای از آنها دیده نشده است. در مورد کنفرانس سران ناتو در «ویلز» انگلیس نیز باید همین روش را در پیش گرفت. این اتحادیه بجای آن که به تحکیم صلح و ثبات در کشورهای عضو بپردازد از خود ردپائی خونین برجای نهاده است که از کابل در افغانستان آغاز می شود و تا دونتسک در شرق اوکرائین ادامه می یابد .

به «لرد هاستینگز ایسمای» نخستین دبیرکل انگلیسی ناتو و نظریاتش میتوان ایراد های فراوانی داشت، جز در یک مورد و آن مورد پیشگوئی او در باره هدف از ایجاد ناتو است: «آوردن آمریکا به اروپا، بیرون راندن روسیه از اروپا و ممانعت از بپا خاستن آلمان.» یکی از جانشینان او که همین «فوگ راسموسن» دانمارکی و هوادار آتشین اشغال عراق توسط آمریکا در سال 2003 باشد نهایت جدیت را در اجرای نیت لرد ایسمای بکار بست.

در دوران دبیرکلی او ناتو از هیچ اقدامی برای بیرون راندن روسیه از اروپا فرو گذار نکرد.

تسلیحات و ایجاد پایگاه

از سران 60 کشور دعوت شد تا در کنفرانس سران ناتو در «ویلز» حضور داشته باشند. تا همین یکسال پیش مسلم بود که یکی از این مدعوین پرزیدنت پوتین خواهد بود. حضور ولادیمیر پوتین می توانست نشانی از آن باشد که با وجود تمام کاستی هائی که در روابط شرق و غرب وجود دارد، ایجاد توازن میان علائق آنها می تواند ممکن باشد. اما بجای آن، پس از آن که جنگ داخلی سوریه نتوانست به نتیجه مطلوب بیانجامد، نبردی سخت بر سر تسلط بر اروپای شرقی به جریان افتاد و در این نبرد ناتو در کنار اوکرائین ایستاد و «راسموسن» دبیرکل ناتو نیز در هر فرصتی که بدست آورد اعلام کرد ناتو در کنار اوکرائین ایستاده و خواهد ایستاد.

هدف این رویدادها ایجاد شکافی عمیق با روسیه است، بویژه با توجه به این نکته که مشاوران پوتین یادآور می شوند که انعقاد قرار داد با کیف فقط در صورتی ممکن است که اوکرائین به عضویت ناتو در نیآید و چشم پوشی اوکرائین از عضویت در ناتو باید با انعقاد یک قرار داد تثبیت شود. دیگر دوران پذیرفتن قول های شفاهی سپری شده است. روسیه از سال 1990 بارها و بارها تن به گذشت داده است. اینک اتحادیه غرب باید تصمیم بگیرد: آیا می خواهد از سوی آمریکا و با تندروی های لفظی و دور از مسئولیت دبیرکلی (ناتو) که تا چند هفته دیگر کارش بپایان می رسد، به یک رو در روئی دراز مدت با روسیه کشانده شود؟

پرسش دیگری که بدنبال آن می آید اینست که آیا غرب احتمالا آماده درگیری نظامی با قدرت بزرگ شرق نیز هست؟ در کنفرانس ویلز توافق با » نقشه آمادگی برای عمل» ( Readiness      Action Plan) نیز در فهرست مصوبات قرار داشت که طبق آن باید پایگاههای تازه نظامی در کشورهای شرقی ناتو برپا گردد. برغم آن که ایجاد پایگاههای دائمی در اروپای شرقی مورد مناقشه است. فرانسه، اسپانیا و ایتالیا مخالفند، آمریکا و انگلیس موافق آن هستند و آلمان شرائطی دارد.

آنچه فعلا مطرح است استقرار یک «گروه جنگی» آمریکائی در لهستان است. نظارت مستمر هوائی بر اروپای شرقی از مدتها پیش آغاز شده است. برای آن که روسیه نتواند در عرصه تسلیحاتی در موقعیت بهتری قرار گیرد کلیه اعضاء ناتو باید بر بودجه دفاعی خود بیافزایند. راسموسن ادعا می کند که کلیه اعضاء ناتو بطور متوسط 20 در صد از بودجه دفاعی خود کاسته اند، اما ارقام موجود این ادعا را تایید نمی کند.

بر اساس تحقیقات سازمان پژوهش های بین المللی برای صلح در استکهلم ( SIPRI ) در سال گذشته روسیه 88 میلیارد دلار برای تسلیحات و مدرن کردن نیروهای دفاعی خود هزینه کرده است – هزینه دفاعی فرانسه، آلمان و انگلستان به 168 میلیارد دلار ارتقاء یافته و آمریکا به تنهائی 640 میلیارد دلار به مصرف تسلیحات خود می رساند که حاصل جمع کل آنها هشت برابر بیش از هزینه تسلیحاتی روسیه است. به این پرسش هم باید پاسخ داد: مسابقه جدید تسلیحاتی را ناتو آغاز کرده است یا روسیه؟

افزون بر این قرار است در کنفرانس ناتو در نیوپورت در باره پذیرفتن اعضاء جدید در ناتو گفتگو شود. کشورهای مورد نظر عبارتند از سوئد، فنلاند، مقدونیه، مونته نگرو و گرجستان، تا ناتو بتواند به مرزهای روسیه نزدیکتر گردد و روسیه در سراسر اروپا در یک کمربند ضد روسی قرار گیرد. از کنفرانس سران ناتو در واشنگتن که در بهار 1999 برپا شد، وظیفه دفاعی ناتو کنار رفت و استراتژی » فراسوی منطقه»( Out of Area ) بر آن مسلط گشت. از آن زمان تا کنون چه برنامه هائی بدست ناتو به اجرا در نیآمده است!

—————————————–

توضیح: ویلی ویمر سیاستمدار حزب راستگرای دموکرات مسیحی آلمان است. او میان سالهای 1985 تا 1992 سخنگوی دو حزب راستگرای دموکرات مسیحی و سوسیال مسیحی در امور دفاعی و نیز معاون وزارت دفاع آلمان فدرال بود.