امریکا «کاسه آب یخ» را در مونیخ داد دست آلمان!
یونگه ولت و اشپیگل- ترجمه رضانافعی
توضیح مترجم: آنچه را می خوانید ترجمه بخشی از یک مقاله تحقیقی در روزنامه «یونگه ولت» و همچنین گزارش اشپیگل آنلاین از کنفرانس امنیت مونیخ است و هر دو در باره نقشی که آلمان میل دارد در عرصه سیاست جهان ایفا کند و مخالفت آمریکا با این نقش.
—————–
در چند روز اخیر دولت آلمان روشن ساخت که در نظر دارد بر فعالیت های ارتش این کشور درآفریقا بیافزاید، نخست در مالی و بعد احتمالا در جمهوری آفریقای مرکزی. از منظر احزاب حاکم در آلمان زمان برای دخالت های گسترده تر فرا رسیده و دلیل آن هم ساده است: بحران «یورو» تناسب قوا را در اروپا با وضوح تمام بسود آلمان روشن ساخته است. بطور سنتی عرصه سیاست خارجی جائی بود که فرانسه می کوشید با فعالیت در آن عقب ماندگی اقتصادی خود از آلمان را جبران کند، آن هم با توسل کامل به خشونت.
در بهار 2011 پاریس در Cote d Ivoire دخالت کرد و با این دخالت نقش خود را بعنوان «قدرت برقرار کننده نظم» در کشورهای فرانسوی زبان آفریقا نشان داد. این اقدام برای اقتصاد فرانسه سودمند بود. روزنامه آلمانی فرانکفورتر آلگماینه در 12.12.2013 نوشت: «کواتارا» رئیس جمهور جدید در و دروازه را به روی کنسرن های فرانسوی باز کرده است. ولی این مدل در برابر بحران دچار ضعف و تزلزل می شود. پاریس که از لحاظ اقتصادی بشدت لطمه خورده است تلاش می کند تا برای اقدامات نظامی خود از اتحادیه اروپا کمک بگیرد. برلن مدت زیادی مانع از این کار شد، زیرا فقط برای اهداف آلمان حاضر به جنگ است. اما در این حیص و بیص تغییراتی در اوضاع بوجود آمد و سبب شد که شانس زور ورزی مستقیم با فرانسه بر سر کسب قدرت چه در عرصه سیاست خارجی و چه در زمینه نظامی بسود آلمان تغییر کند.
امروز آلمان می تواند تسلط خود را بر بحران اقتصادی اروپا نشان دهد و آن را بکار بندد. حتی در سال 2011 مجله سیاست بین المللی که یک مجله فنی در این زمینه است در مقاله ای که در سایت اینترنتی خود منتشر ساخت نوشت » آنجلا مرکل دیر زمانی است که دیگر فقط صدراعظم آلمان نیست بلکه صدراعظم اتحادیه اروپاست «. ..
برلن بلافاصله پس از انتخابات مجلس دست به یک تهاجم سیاسی در عرصه سیاست جهانی زد و البته در نظر دارد که در این تهاجم از اتحادیه اروپا نیز بعنوان ابزار استفاده کند. یوآخیم Gauck، رئیس جمهور آلمان، در سخنانی بمناسبت روز تعطیل ملی آلمان 2013 سیاست جدید را اعلام کرد و از جمله گفت در داخل و خارج از آلمان این نظر گسترش می یابد که آلمان باید در عرصه سیاست بین المللی تعهدات بیشتری بپذیرد. آلمان دیگر نمی تواند خود را کوچک جلوه دهد…» آلمان جزیره نیست، باید در آینده بیش از گذشته در «حل» مسائل جهانی، ازجمله بصورت نظامی سهیم گردد…
اشپیگل آنلاین روز شنبه در ارتباط با کنفرانس امنیت مونیخ نوشت: از سخنان Gauck رئیس جمهور، اشتاین مایر وزیر خارجه و «فن در لاین» وزیر دفاع آلمان چنین بر می آید که آلمان می خواهد نقش تازه ای در جهان ایفا کند و در زمینه نظامی دخالت بیشتری داشته باشد. ولی جان کری، وزیر خارجه آمریکا در کنفرانس مونیخ با خونسردی اعلام کرد که دولت آلمان بازهم می تواند حرف های قشنگ بزند – ولی اول باید تعهداتش را انجام دهد.
شادی و شعف در بارۀ نقش تازه آلمان دقیقا 20 ساعت بیشتر بطول نیانجامید – یعنی تا بعد از ظهر روزشنبه. در این ساعت نوبت به جان کری، وزیرخارجه آمریکا رسید که بر صحنه تالار کنفرانس در مونیخ رفت و رشته سخن را بدست گرفت. انعکاس سخنان رئیس جمهور آلمان در روز جمعه هنوز در سالن زنده بود. رئیس جمهور آلمان در زمینه سیاست خارجی گفته بود که ما مسئولیتی داریم که تجربه کمی در آن داریم. یعنی حرف هائی زد که کاملا تازگی داشت.
والتر اشتاین مایر وزیر خارجه آلمان هم صبح شنبه پشت حرف های دیروز را گرفت و گفت «آلمان در حقیقت بزرگتر از آنست که فقط کنار گود بایستد و در باره آنچه که در گود رخ می دهد فقط اظهار نظر کند. حرف های او نیز مشابهتی با سخنان وزیر خارجه پیشین آلمان ، گیدو وستروله، نداشت که شیفته »خویشتن داری» بود.
واکنش وزیرخارجه آمریکا نسبت به این سخنان واکنشی نبود که خیلی دلچسب باشد. چون سخنی که عمل پشتش نباشد بی اثر است. وزیر خارجه آمریکا می خواست توجه آلمان و اروپا را به این سو سوق دهد.
جان کری گفت: تا کنون کشورهای اندکی هستند که حاضرند واقعا نقش رهبری را بعهده بگیرند. رهبری فقط به این معنی نیست که در مونیخ بحث های خوب بشود. به این معنی هم هست که منابع لازم برای آن را نیز در اختیار بگذارند. او «زد میان خال»!
چاک هاگل وزیر دفاع آمریکا که آدم زمختی است، بعدا دنبال همین حرف را گرفت و گفت من با توجه به بحران جهانی اقتصاد برای محدودیت بودجه تفاهم دارم. ما آمریکائی ها خودمان هم گرفتار آن هستیم. ولی وقتی دفاع از وطنت برای تو ارزشی ندارد، آنوقت رهبری سیاسی کارش اشکال دارد. اروپائی ها هم باید سهم خود را ادا کنند.»
برخورد با آلمان سرد بود. تردیدی نیست که واشنگتن پیش از آن که اشتاین مایر و Gauck در مونیخ سخن گویند، نطق آنها را شنود کرده بود و همچنین وقتی که خانم فن در لاین، وزیر دفاع آلمان، در مصاحبه با اشپیگل موضوع دخالت بیشتر ارتش آلمان در آفریقا را مطرح ساخته بود، آمریکا از آن خبر داشت. او در مونیخ هم تقریبا همان حرف ها را زد.
البته آمریکائی ها از این هم خبر داشتند که این نوع پیشنهاد ها در خود آلمان هم از پشتیبانی چندانی برخوردار نیست. 61 در صد مردم آلمان مخالف حضور نظامی آلمان در آفریقا هستند.
http://www.jungewelt.de/2014/02-01/021.php
About these ads
