ردگلوب
نامه صلح به اوباما
نیکولاس مادورو
تارنگاشت عدالت
رئیس جمهور ونزوئلا خطاب به همکار خود در واشنگتن: «عرادۀ جنگی را که علیه سوریه به حرکت انداخته شده متوقف کنید.»

عالیجناب باراک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا،

به نام خلق سیمون بولیوار رهائی بخش و به نام کماندانته هوگو شاوس من به عنوان مخالف مصمم جنگ، برای دفاع از مسئله صلح به شما متوسل می‌شوم. منظور از این نامه، به تامل و تفکر واداشتن شما در مورد امکان دخالت نظامی ناعادلانه، شوم و هراسناک آمریکا علیه خلق سوریه است.

پرزیدنت اوباما، این سطور نیت دیگری جز از برجسته‌کردن ندای خلق‌ها برای ایجاد جهانی صلح‌آمیز ندارد تا ما امروز مانند برادر و خواهر سعی به ایجاد تفاهم کنیم. من کاملاً با این عبارات زیبای سیمون بولیوار آزادی بخش موافقم که می‌گوید: «بندر من، شهرت من، اجرت من، امید من، خوشبختی و همه چیز من که در این جهان ارزشمند است، صلح است». به همین مفهوم، مسئله این است که راهی را دنبال کنیم که عیسی مسیح در خطابه‌های زیبای خود به ما نشان داده : « مردمان صلح دوست رستگار خواهند بود؛ زیرا که آنان فرزندان خدا هستند.»

احترام متقابل

پس از ملاقات مهم بین وزیرامور خارجه آمریکا، جان کری و وزیر امور خارجه کشور ما ، الیاس خائو به مناسبت ۴٣ مین نشست مجمع عمومی سازمان کشورهای آمریکا در شهر آنتی‌گوا در گواتمالا، توضیح دادم: «در چارچوب احترام متقابل و درچارچوب حفظ حقوق برابر، می‌توان با دولت ایالات متحده آمریکا رابطه برقرار نموده و اختلافات خود را حل کرد.» این همان روحی است که امروز من را برآن می‌دارد که به شما روی آورم تا فارغ از اختلافات موجود، متحداً کوشش‌های خود را شدت بخشیم، تا هرگز وقایع مشابهی مثل عراق، افغانستان و لیبی تکرار نگردد. من مایلم به ویژه پژواک احساسات میلیون‌ها نفر در آمریکای ما و در نقاط دیگر جهان باشم که از طریق شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های دیگر خواستار پایان بخشیدن به دشمنی‌ها و دخالت قدرت‌های خارجی در جمهوری عربی سوریه هستند. یک چنین دخالت نظامی برای تمام منطقه در شرق دریای مدیترانه که در آنجا راه‌های تاریخی تمدن ما یکدیگر را قطع می‌کند، ویرانگر خواهد بود.

با نگاه به بوش و عقاب‌های پنتاگون، «سوزان زونتاگ» این وجدان بزرگ ایالات متحده آمریکا با طعنه‌ای دقیق گفت: «آنها همواره برحقند. برای آنها به نمایش گذاردن قدرت آمریکا همواره به صرفه است. بی‌تفاوت ‌بود اگر آنها نمی‌توانستند صدام حسین را به‌چنگ آورند. بی‌تفاوت ‌بود اگر حتا یک اسلحه پیدا نمی‌کردند، با این‌که رژیم سابق عراق را به داشتن آنها متهم نموده بودند. جنگ بالنفسه به حق بود و بس. در آستانه حمله، آنها با ۴ یا ۵ بهانه مانور دادند و سرانجام بهانه سلاح کشتار توده‌ای را انتخاب کردند. اگر رئیس جمهور کلک صدام حسین را نمی‌کند، از وظیفه قانونی خود، یعنی حفاظت از مردم ایالات متحده آمریکا سرباز زده بود. مقدور نبود که به بازرسان هانس بلیکس حتا یک روز مهلت داده شود، وضعیت ایجاب می‌کرد که حمله فوراً حمله آغاز گردد، زیرا که موشک‌های هسته‌ای عراق شهرهای ما را نشانه گرفته بود…» همان‌طور که شما به خوبی می‌دانید، این یک نمایش سرهم بندی شده پوچی بیش نبود ولی با این حال به قیمت ویرانی عراق و جان یک میلیون نفر از شهروندان عراقی انجامید. هرآن چه که «زونتاگ» در اینجا بیان می‌کند، دقیقاً امروز و این‌جا در مورد سوریه نیز صدق می‌کند: این نمایش پوچ نقطه به نقطه در مورد سوریه تکرار می‌شود. باردیگر یک جنگ غیراخلاقی و جنایت‌کارانه بالنفسه توجیه می‌گردد و بس.

دیروز (٣١ اوت ٢٠١٣) اتحادیه ملل آمریکای لاتین UNASUR در پاراماریبو در جمهوری سورینام هفتمین گردهمائی سران را ترتیب داد. بلوک آمریکای جنوبی یک بیانیه مشترک صادر کرد که در رابطه با سوریه موضع‌گیری نمود. به خود اجازه می‌دهم تا توجه شما را به این سند جلب کنم، که دخالت خارجی را محکوم می‌کند، زیرا مغایر منشور سازمان ملل متحد است. این بیانیه رشد سیاست‌های کاربردی مداخله‌گرانه را به هر شکل که باشد مردود می‌شمارد.

پرزیدنت اوباما، من می‌خواهم خاطر شما را به خود شما جلب کنم. آیا به خاطر می‌آورید که از کجا آمده‌اید. آیا ریشه‌های افریقائی ـ آمریکائی خود را به خاطر می آورید. آیا نمونه‌های درخشان وقار و بزرگی افرادی چون مالکم ایکس و یا مارتین لوتر کینگ که آنها را سرمشق خود قرار داده بودید و آنها شما را راهنمائی کردند که برای سرنوشت بهتری مبارزه کنید را به خاطر می‌آورید. آیا اصل و نسب خود را به خاطر می‌آورید: به آن شخصیت جوان و مبارز اجتماعی در شیکاگو بیاندیشید. آیا به خاطر می‌آورید که به طور قاطع علیه جنگ عراق ایستادید و هرنوع دروغی که می بایست جنگ را توجیه کند، مردود شمردید؟

اکثریت خلق‌ها

هشدارهای هنوز معتبری که از سخنان مالکم ایکس برمی‌آیند را فراموش نکنید: «و وقتی که خلق‌های این مناطق مختلف رفته رفته دریابند که مشکلات آنها شبیه به یکدیگر است و اگر ۲۲ میلیون سیاه‌پوست آمریکائی ببینیم که مشکلات ما با مشکلات خلق‌هائی که در ویتنام جنوبی، کنگو و یا آمریکای لاتین سرکوب می‌شوند، مشابه است ـ زیرا که مستضعفین در اکثریتند و نه در اقلیت ـ در آن صورت ما خواست‌های خود را از موضع اکثریت مطرح خواهیم کرد ونه اقلیتی که مجبور به استدعا و تمنا باشد.». متاثر از روح و کلام برادر مالکم مایلم اعتقاد راسخ خود را برای شما بیان کنم: امروز ما میلیون‌ها نفر مرد و زن در سطح جهانیم که از حق خود استفاده می‌کنیم و از شما می‌خواهیم امکان یک ماجراجوئی جنگی علیه خلق نجیب سوریه را از میان بردارید. جان لنون بزرگ چه خوب می‌خواند: « تنها چیزی که می‌گوئیم: فرصتی به صلح بده!»

تیتر مقاله روشنگرانه «رابرت فیسک» در The Independent که اخیراً انتشار یافت، این بود: «آیا اوباما می‌داند که در کنار القاعده مبارزه می‌کند؟» فیسک نوشت: « البته این یک طعنه است. در حالی که آمریکا در یمن و پاکستان به کمک پهپادها ـ البته به طور معمول در کنار مردم غیرنظامی ـ مشغول کشتار القاعده است در سوریه به کمک آقایان «کامرون» و «اولاند» و دیگر سیاست‌مدارانی که ژست ژنرال‌های کوتوله را به خود می‌گیرند، به القاعده کمک مادی می‌نماید تا به جنگ دشمنان القاعده بروند. در واقع می‌توانید سر آخرین دلار خود شرط‌بندی کنید که القاعده و جبهه النصره جزو هدف‌هائی که آمریکا در سوریه مورد حمله قرار می‌دهد، نیستند.» این دریائی از تضادهای خطرناک است که سیاست بین‌المللی آمریکا در آن غوطه می‌خورد.

آقای رئیس جمهور، من به خود اجازه می‌دهم با تشویش شدید ناشی از تاملات رابرت فیسک از شما سئوال کنم: آیا شما اعلان جنگ کرده و جنگ به راه خواهید انداخت تا به قدرت رسیدن القاعده در جمهوری عربی سوریه را میسر سازید؟

خلق سوریه باید مشکلات خود را زیر شرایط حق مقدس و برای کلیه ملل معتبر ِتعیین سرنوشت خویش حل کند. کلیه نیروهای مزاحم که این‌همه مرگ و ویرانی را سبب شده‌اند باید سوریه را ترک کنند.

کماندانته شاوس این‌طور فرموله کرده بود: مسئله برسر نبردنهائی است. تحت خطر جدی یک جنگ همه فراگیر، هیچ‌کس در جهان در امنیت نخواهد بود. آیا این آن جهانی است که شما در جستجوی آنید؟ جهانی که سکوت گورستانی برآن حکم فرماست؟

در این لحظات حساس تصمیم‌گیری از زبان هوارد زین می‌پرسیم: «آیا بهتر نیست که از همه خواهش کنیم، برای یک لحظه از این گزافه‌گوئی غلو‌آمیز دست بردارند و پیش چشمان خود مجسم کنند که این جنگ چه برسر انسان‌ها خواهد آورد، انسان‌هائی که ما نه چهره‌ آنها را می‌شناسیم و نه نام آنها ، به استثنای قبرستان شهدای جنگ در جای برده خواهد شد ؟ » هرگامی را هم که برای ثبات و صلح دائمی یک ملت در این کره زمین برداریم، هیچ‌گاه کافی نخواهد بود، زیرا که رفاه یک خلق ما را سرافراز می‌کند، در حالی‌که درد و رنج آن ما را به اعماق غیرانسانی بودن پرتاب می‌نماید.

با حرکت از موضع صلح‌دوستانه خلق ونزوئلا، ما جنگ را مردود می‌شماریم و به بمباران، به ویرانی و به مرگ نه می‌گوئیم! این امید ماست، همان امیدی که محرک مارتین لوتر کینگ بود که می‌گفت: «حتا اگر می‌دانستم که فردا دنیا هزار تکه خواهد شد، باز امروز درختی می‌کاشتم.» ما آرزومندیم که این درخت در لحظات پرتنش و مصیبت‌بار کنونی به گل بنشیند.

جناب رئیس جمهور، امیدوارم که این فراخوان که من طی این نامه خدمت شما ارائه داشتم، بی اثر نماند. امیدوارم که شما خود را تصحیح کنید و عراده جنگی را که به راه انداخته‌اید، متوقف نمائید. امیدوارم که ضربات طبل جنگ علیه سوریه را متوقف سازید. پیش خداوند دعا می‌کنم که این امر صورت پذیرد.

برای صلح در سوریه و در سراسر جهان!

نه به جنگ!