صداقت بد چیزی نیست.
شهامت و جسارت مدنی اصیل و راستین اما در طرفداری بی خلل از حقیقت عینی است.
و ضمنا شرم خصلتی انقلابی است.
بعضی ها بهتر است که مرتب ویراژ بدهند و به روی مبارک خویش نباورند.
وقت دیگران را بسان خرد خویش به آتش کشند و خوش باشند.
از مشد اکبرها نمی توان انتظاری دیگر داشت.
اقشار بینابینی فقط بقال ها را شامل نمی شود:
خیل عظیم دانشجویان که پس از رفرم های اجتماعی در غرب سرمایه داری وارد دانشگاه ها شده بودند، اوتوریته طبقاتی حاکم را و اخلاق فئودالی ـ بورژوائی مسلط را زیر علامت سؤال قرار داده بودند و آرامش اجتماعی را مختل کرده بودند، ولی نه پرولتر بودند و نه خواهان سوسیالیسم.
اگرچه مفاهیمی از مارکسیسم را دست و پا شکسته مثل خیلی ها نشخوار می کردند.
بنابرین پای استدلال مشد اکبرها چوبین بوده است.
ضمنا مشد اکبرها طبقه کارگر را نمی شناسند. و وقتی توده مولد و زحمتکش را بیسواد جا می زنند، عملا قیاس به نفس می فرمایند.
همین ها که در مجله هفته به چرند و پرند بعضی ها واکنش علمی و منطقی و تجربی نشان می دهند، از ریشه ـ حتی ـ پرولترند.
امر بهتر است که به بعضی ها مشتبه نشود و خود را خیلی دست بالا نگیرند.

لایکلایک

حق با الف میم شیری است.
حضرت اکبر قصد اتلاف وقت ارزشمند دیگران را دارند.
به قول ارباب مرحوم شان خرابکار اند.
طبقه متوسط یا طبقه سوم (Dritte Stand) مفهومی است که در جامعه فئودالی هم حتی وجود داشت و مصطلح بود.
کسی که با هارت و پورت و عشوه و افاده به لنین و استالین ایراد می گیرد، معنی طبقه متوسط را هنوز نمی داند.
بگمان علامه دهر، بورژوازی یعنی کارگر با سواد با حقوق بالا.
معنی کارگر هم بگمان ایاشن فردی بیسواد.
اگر قضیه از یان قرار باشد، پس مشد اکبر از سر تاپا کارگر تشریف دارند.
ولی سیاسی نیستند.
اینهم دلیل تجربی بر حقانیت الف میم شیری.
طبقه متوسط همان بورژوازی است، برادر.

از مشد احمد شاعر مریدش معنی بورژوا را پرسیده بود.
او هم جواب داده بود که به خرپول و شهرنشین می گویند.

ضمنا رباب خانم کی و کجا واژه طبقه متوسط را بکار برده است؟

لایکلایک

زنده و پایدار باشی ربابه خانم! از منطق و استدلال در سراسر نظرات بیان شده تو تو بسیار آموختم. از قضا، من نیز ابتدا تصمیم داشتم همین مضمون را (شاید با ویراستاری دیگر) توضیح دهم. اما، به تجربه شخصی از مدتها پیش پی برده ام، که افرادی از قیبل اکبر آقا، یکسری ولگردان اینترنتی هستند که سعی می کنند با اظهار «نظر» در این یا آن مورد، مسیر بحث صاحب نظران علم و سیاست را (البته، اعتراف می کنم که خود را خارج از این جمع میدانم) منحرف نموده، با کشاندن آنها به بحثهای گوچه- بازاری بیهوده و بی سر و ته، تا سطح خود پائین بیآورند. هم از این رو، بی فایده دیدم.

لایکلایک

حضرت اکبر به جمله بندی خود نظر کنید تا به درجه درایت و فراست و سواد خود پی ببرید:
«اصولا این مارکسیست مخصوص کشورهای صنعتی است»

آخوند هائی هم که تازه نام مارکس را شنیده بودند، در منابر به همین سیاق حرف می زدند:
مارکسیسم مکتب است، برادر.
مارکسیست اما به کسی می گویند که پیرو آن مکتب است:
یعنی مارکسیستی می اندیشد و مارکسیستی زندگی، کار و پیکار می کند.
بهتر نبود اول الفبا را یاد می گرفتیم و بعد وقت عزیز این و آن را تلف می کردیم؟

ضمنا شکست چیزی که دال بر بطلان آن نیست.
همه کسانی که در آزمایشگاه های علمی فیزیکی، شیمیائی، بیولوژیکی و غیره کار می کنند، به تجربه دریافته اند که برای پیروزی معینی، برای کشف حقیقت امری، باید پیه دهها شکست در آزمایش را بر تن بمالند.
هستی مادی که شهر هرت نیست تا چیزی را قاطی چیز دیگر کنی تا تصادفا و به امداد غیبی مثلا داروئی تشکیل شود.

اسپارتاکوس هم شکست خورد.
ولی نظام برده داری دوام نیاورد.
انقلاب فرانسه هم شکست خورد و ارتجاع فئودالی سی سال آزگار زمام امور را به دست گرفت
ولی به سال سی و یک نرسید.
دوباره توده به جوش آمد و شیپور انقلاب بورژوائی به خروش و عصر جدید بر عصر نکبت بار فئودالی بطور قطعی پیروز شد.
وقتی گفته می شود، که همه چیز از ذره تا کهکشان در چارچوب دیالک تیکی قرار دارد، منظور همین هم است:
نه پیروزی محض وجود دارد و نه شکست محض:
ما همیشه با دیالک تیک پیروزی و شکست سر و کار داریم و نه با پیروزی ابدی و یا شکست ابدی.
اتفاقا اگر همین چالش فکری میان حسن و شیری را خوانده بودید و فهمیده بودید، دیگر این افاضات کودکانه و بی پایه را بر زبان نمی راندید:
دیالک تیک پیروزی و شکست خود یکی از اشکال و فرم های بسط و تعمیم دیالک تیک پیشروی و عقب نشینی است:
برای درک بهتر این مسئله، بهتر است که سپاه کار را در مصاف با سپاه سرمایه در مقیاس جهانی در نظر بگیریم:
پیروزی انقلاب اکتبر به معنی پیشروی سپاه کار و عقب نشینی سپاه سرمایه بوده است و پیروزی سرمایه 70 سال بعد به معنی پیشروی سپاه سرمایه و عقب نشینی سپاه کار.
دیالک تیک عینی هستی همیشه و همه جاهمین است.
کلام واپسین هرگز زده نمی شود و نمی تواند هم زده شود:
حتما دلیل می خواهید؟
مثال:
اولین انقلاب پرولتری در پاریس (یعنی در یکی از کشورهای متروپول که شما وقوعش را محال می فرمایید) رخ داد:
که به معنی پیشروی سپاه کار و عقب نشینی سپاه سرمایه بوده است.
70 روز بعد حکومت جوان پرولتری مورد حمله از سوی ارتجاع کشورهای همسایه قرار گرفت و در خون متبرک هزاران کمونار شریف و دلاور از زن و مرد و در اسارت دهها هزار از آنان غرق شد:
عقب نشینی سپاه کار و پیشروی سپاه سرمایه.
چندی بعد در سال 1847 ـ 1848 سراسر اروپا را انقلابات پرولتری فرا گرفت.
باز هم در کشورهای متروپول که شما محال می دانید.
تا بالاخره در سال 1917 انقلاب کبیری در روسیه تزاری ناقوس تولد عصر نوینی را به صدا درآورد.
عقب نشینی موقتی کمونارهای پاریس با پیشروی بلشویک های روس دنبال شد و خصلت دیالک تیکی روندها بار دیگر آشکار گشت:
بعد از انقلاب اکتبر در آلمان انقلاب نوامبر رخ داد.
باز هم در کشوری از کشورهای متروپول که شما حتما از سر ندانستن و نه عمدا وقوعش را محال می دانید.
جنبش سال های 68 که جنبش پرولتری نبوده.
جنبش اقشار میانی بوده است.
خدا به همه بندگان خود از خرد و کلان اجر دهد.
چون عقل دادنی نیست.

لایکلایک