در حالیکه بار دیگر رسانه‌های بین‌المللی با برنامه‌ریزی گسترده به طرح خبر و گزارش‌ها مفصلی درباره مذاکرات مابین نمایندگان دولت عباس و رژیم اسرائیل مشغولند و به نقش مثبت آمریکا در این مذاکرات میپردازند، عمل‌کرد گذشته آمریکا و نقش تعیین کننده این کشور در بدبختی ملت فلسطین از یادها زدوده شده است.

برای یاد آوری تنها بخش کوچکی از خیانت های آمریکائی هامفید دیدیم به تاریخچه وتو های آمریکا درباره مسأله اعراب و اسرائیل نگاهی بیندازیم.

آمریکا82 بار از«حق» وتو در سازمان ملل استفاده کرده که 42 بار از آن برای حمایت از رژیم مذهبی و نژاد پرست اسرائيل بوده و با این حق حتی از سرزنش شدن رژیم اسرائیل به علت جنایاتش علیه کشورهای همجوارش نیز ممانعت کرده است.

آمریکا در طول تاریخ اشغالگری رژیم اسرائيل تاکنون بارها از حق وتو برای نجات این رژیم از قطعنامه‌ها و توافق‌نامه‌های بین‌المللی استفاده کرده است.

در واقع آمریکا از زمان تشکیل سازمان ملل متحد تا سال 2007 میلادی 82 بار از حق وتو استفاده کرده است که 42 بار آن برای جلوگیری از صدور قطعنامه‌ها و بیانیه‌هایی علیه رژیم اسرائيل در درخواست عقب‌نشینی از سرزمین‌های اشغالی سال 1967 استفاده کرده و ممانعت از محکوم شدن رژیم اسرائیلی در موضوع به آتش کشیدن مسجد الاقصی یا ترور شیخ احمد یاسین بنیانگذار حماس در سال 2004 بوده است.

در زیر به مهمترین قطعنامه‌هایی اشاره می‌شود که از سال 1973 تاکنون آمریکا با استفاده از حق وتو مانع تصویب آنها و دستیابی فلسطینیان به حقوق بر حق‌اشان شده است:

– 26/7/ 1973

آمریکا پیش‌نویس قطعنامه هند، اندونزی، پاناما، پرو، سودان، یوگسلاوی سابق و گینه را که خواستار خروج رژیم اسرائيل از سرزمین‌های عربی و به رسمیت شناخته شدن حق فلسطینیان بود، وتو کرد .

– سال 1976

واشنگتن سه بار از حق وتو علیه فلسطینیان به شرح زیر استفاده کرد:

1- 25/1/ 1976 وتوی پیش‌نویس قطعنامه پاکستان، پاناما، تانزانیا، رومانی در به رسمیت شناخته شدن حق ملت فلسطین و حق تعیین سرنوشت و تشکیل کشور مستقل برای آنان.

2- 25/3/1976 وتوی پیش‌نویس کشورهای جهان سوم درباره محکومیت رژیم اسرائيل و جلوگیری از حمله این رژیم به ساکنان مناطق عربی.

3- 29/6/1976 وتوی پیش‌نویس قطعنامه کشورهای گویان، پاکستان، پاناما و تانزانیا درخصوص حق فلسطینیان برای تعیین سرنوشت و بازگشت آوارگان فلسطینی به کشورشان.

– 30/4/1980

آمریکا پیش‌نویس قطنامه تونس درخصوص احقاق حقوق ملت فلسطین را وتو کرد .

– 1982

آمریکا هفت بار مانع به نتیجه رسیدن تلاش‌های بین‌المللی علیه رژیم اسرائيل شد.

1- 20/10/1982 این کشور در ابتدای سال 1982 پیش‌نویس تهیه شده در شورای امنیت برای اعمال تحریم‌ها علیه رژیم اسرائيل و خروج از بلندی‌های جولان سوریه را وتو کرد .

2- 25/2/ 1982 آمریکا همچنین پیش‌نویس قطعنامه اردن که خواستار لغو تمام محدودیت‌ها در کرانه باختری بود را با وتو بی‌اثر کرد.

3- 2/4/1982 واشنگتن همچنین پیش‌نویس قطعنامه‌ای را که رژیم اسرائيل را محکوم می‌کرد که در ترور شهردار نابلس شرکت داشته وتو کرد.

4- 20/4/1982 در همین سال آمریکا پیش‌نویس قطعنامه محکومیت رژیم آپارتاید اسرائيل در حمله به مسجد الاقصی را وتو کرد.

5- 9/6/1982 آمریکا همچنین پیش‌نویس قطعنامه‌ اسپانیا در خصوص محکومیت حمله ارتش اسرائيل به لبنان را با وتوی خود بی‌اثر کرد.

6- 25/6/1982 در همین سال آمریکا تلاش‌های شورای امنیت و پیش‌نویس فرانسه را در محکومیت حمله اسرائيل به لبنان وتو کرد.

7- 6/8/1982 آمریکا مانع از هرگونه اقدامات علیه محکومیت رژیم اسرائيل درخصوص بحرانی کردن خاورمیانه و به خصوص لبنان شد.

– 15/2/ 1983

واشنگتن همچنین با رای منفی خود به پیش‌نویس قطعنامه محکومیت جنایت‌های رژیم مذهبي و نژادپرست اسرائيل در اردوگاه‌های آوارگان فلسطینی‌ صبرا و شتیلا این اقدام بین‌المللی را بی‌اثر کرد.

– 6/9/1984

آمریکا پیش‌نویس قطعنامه‌ای که لبنان را در قالب کنوانسیون ژنو قرار می‌داد، وتو کرد.

– 12/3/1985

پیش‌نویس قطعنامه لبنان در شورای امنیت برای محکومیت اقدامات رژیم اسرائيل در جنوب لبنان توسط آمریکا وتو شد.

– 13/9/1984

در همین سال آمریکا پیش‌نویس قطعنامه‌ای را که اسرائيل را محکوم می‌کرد که در فلسطین به سرکوب وحشیانه مردم پرداخته است، وتو کرد.

– سال 1986

آمریکا سه بار از وتو علیه فلسطین استفاده کرد.

1- 17/1/1986: این کشور پیش‌نویس قطعنامه‌ای را وتو کرد که از رژیم اسرائيل می‌خواست تا نیروهایش را از لبنان خارج کند.

2- 30/1/1986: در همین سال پیش‌نویس قطعنامه‌ای از سوی شورای امنیت که تجاوزهای اسرائيل به مسجدالاقصی را محکوم می‌کرد، توسط دولت آمریکا وتو شد.

3- 7/2/1986: آمریکا همچنین در همین سال، پیش‌نویس قطعنامه‌ای را وتو کرد که اقدام رژیم اسرائيل در ربودن یک هواپیمای مسافربری لیبیایی را محکوم می‌کرد.

– 20/2/1987

آمریکا یک بار علیه فلسطین از حق وتو استفاده کرد و پیش‌نویس قطعنامه‌ای را وتو کرد که سیاست‌های رژیم مذهبي اسرائيل معروف به مشت آهنین و سیاست‌های شکستن استخوان کودکانی که اقدام به پرتاب سنگ می‌کردند، را محکوم می‌کرد.

– سال 1988

دولت وقت آمریکا پنج بار از حق وتو علیه فلسطینیان استفاده کرد.

1- 18/1/1988: در ابتدای این سال، آمریکا پیش‌نویس قطعنامه‌ای را که سیاست‌های خصمانه رژیم اسرائيل در جنوب لبنان را محکوم می‌کرد و از دولت اسرائيل ميخواست تا فورا به اقداماتش در لبنان علیه غیرنظامیان پایان دهد، وتو کرد.

2- 1/2/1988: آمریکا همچنین پیش‌نویس قطعنامه‌ای را در همین سال علیه رژیم صهیونیستی و نژاد پرست اسرائيل مبنی بر محکومیت عملیات‌ انتقام‌جویانه اسرائیلی‌ها علیه فلسطینیان وتو کرد.

3- 15/4/1988: در همین سال وتوی آمریکا علیه قطعنامه شورای امنیت که سیاست‌های رژیم اسرائيل را در اجرای طرح مشت آهنین برای ممانعت از انتفاضه فلسطینی‌ها را محکوم می‌کرد، بی‌اثر کرد .

4- 10/5/1988: در همین سال بار دیگر آمریکا پیش‌نویس قطعنامه‌ای را وتو کرد که حمله به جنوب لبنان را محکوم می‌کرد.

5- 14/12/1988: واشنگتن همچنین بار دیگر از حق وتو علیه قطعنامه شورای امنیت در این سال در خصوص محکومیت تجاوزهای هوایی و زمینی ارتش اسرائيل به خاک لبنان استفاده کرد.

– سال 1989

آمریکا چهار بار از حق وتو برای نجات رژیم اسرائيل استفاده کرد.

1- 1/2/1989: این کشور تلاش‌های شورای امنیت را برای صدور قطعنامه علیه اسرائيل در خصوص اجرای توافق‌نامه ژنو و حمایت از حقوق شهروندان عادی در زمان جنگ مانع شد.

2- 18/2/1989: آمریکا همچنین قطعنامه شورای امنیت برای محکومیت رژیم نژادپرست اسرائيل در خصوص نقض حقوق بشر در سرزمین‌های عربی را وتو کرد.

3- 9/6/1989: آمریکا در همین سال از حق وتو علیه پیش‌نویس کشورهای عضو جنبش عدم تعهد استفاده کرد که سیاست‌های اسرائيل را در سرزمین‌های اشغالی محکوم می‌کرد.

4- 7/11/1989: آمریکا برای بار چهارم در سال 1989 قطعنامه شورای امنیت را وتو کرد که سیاست‌های وحشیانه رژیم اسرائيل در سرزمین‌های اشغالی را محکوم می‌کرد‌.

– 1/6/1990

آمریکا پیش‌نویس قطعنامه‌ای را وتو کرد که کشورهای عضو جنبش عدم تعهد آن را تقدیم شورای امنیت کرده بودند و اقدامات رژیم اسرائيل در فلسطین را محکوم می‌کرد.

– 17/3/1995

آمریکا مانع صدور قطعنامه‌ای علیه رژیم اسرائیل شد. در پیش‌نویس این قطعنامه از رژیم اسرائیلی خواسته شده بود تا بر سیاست‌های خود در خصوص مصادره 53 هکتار از اراضی فلسطینی در قدس شرقی تجدید نظر کند.

– سال 1997

آمریکا در این سال دوبار از حق وتوی خود علیه فلسطینیان استفاده کرد:

1- 7/3/1997: مانع صدور قطعنامه‌ای شد که در آن رژیم اسرائیل محکوم به ساخت و ساز‌های بی‌رویه در قدس شرقی می‌شد.

2- 21/3/1997: در همین سال آمریکا از حق وتو علیه پیش‌نویس قطعنامه‌ای که رژیم اسرائیل را محکوم می‌کرد، با ساختن شهرک‌های یهودی‌نشین در مناطق فلسطینی باعث بحرانی شدن اوضاع می‌شود، استفاده کرد.

– سال 2001:

آمریکا دو بار از حق وتو علیه فلسطینیان استفاده کرد.

1- 27/3/2001: ابتدا پیش‌نویس قطعنامه شورای امنیت برای تشکیل یک گروه ناظر برای حمایت از حقوق فلسطینیان در کرانه باختری و غزه را وتو کرد .

2- 14/12/2001: تلاش‌ها برای تصویب یک قطعنامه جهت عقب‌نشینی رژیم اسرائیل از مناطق تحت سلطه تشکیلات خودگردان را با وتوی خود بی‌اثر کرد.

– 20/12/2002

آمریکا پیش‌نویس قطعنامه پیشنهادی از سوی سوریه وتو کرد که رژیم اسرائیل را در کشتن چند کارمند سازمان ملل محکوم می‌کرد.

– سال 2003

آمریکا دو بار از حق وتو علیه فلسطینیان استفاده کرد.

1- 16/7/2003: آمریکا پیش‌نویس قطعنامه‌ای وتو کرد که از یاسر عرفات در مواجهه با رژیم اسرائیل حمایت می‌کرد.

2- 14/7/2003: در همین سال آمریکا بار دیگر پیش‌نویس قطعنامه‌ای را وتو کرد که از رژیم اسرائیل می‌خواست دیوار حائل در سرزمین‌های اشغالی را از بین ببرد.

– سال 2004

آمریکا دو بار برای نجات رژیم اسرائیل دست به دامن وتو شد.

1- 25/3/2004: واشنگتن در این سال پیش‌نویس قطعنامه‌ای را که رژیم اسرائیل را برای ترور شیخ احمد یاسین، بنیان‌گذار جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) محکوم می‌کرد، وتو کرد.

2- 5/10/2004: واشنگتن همچنین با وتو باعث بی‌اثر شدن پیش‌نویس قطعنامه‌ای علیه رژیم اسرائیل شد که از آن می‌خواست، از غزه خارج شود.

– 13/7/2006

شورای امنیت به دلیل وتوی آمریکا در صدور قطعنامه‌ای برای آزادی نظامی اسرائیلی به اسارت گرففته شده از سوی جنبش حماس در مقابل آزادسازی اسیران فلسطینی و از بین رفتن محاصره نوار غزه ناکام ماند.

– در سال 2011

آمریکا قطعنامه محکومیت شهرک‌سازی اسرائیل را با وجود 14 رأی موافق وتو کرده و از محکوم شدن رژیم اسرائیل در این پرونده نیز جلوگیری کرد.