سخن عشق
ای
سبک بال‌ترین
پرنده ی پروازهای بکر!
بر بندیانِ این شبِ بیداد بُن
بگو!
چندین و چند خرمن خونین
از لاله‌‌های عشق
گرد آوریم و
بر سر راهت
بگستریم؟
تا
پروازِ پرنازِ بهارانه‌ات
را،
بریخبندان سیاه دل ها،
ونسیم آواز دلبر انه ات را،
بر کویرعطشانِ جان‌ها ،
درودی
شایسته
گفته باشیم؟!
ای
بکر ترین
عروسِ سر زمین‌هایِ بکر
مهربا ن نگا ه پی جویت
را
به گلزارخاوران هم
بیفکن!
بر عاشقان کشته راهت
آغوش باز کن!
با خفتگان این شبِ بی‌وصل
راز و نیاز کن!
آخر بگو
ترا
که چو سایه گریختی ،
ما با چه
تحفه ای
به سر مهر آوریم ؟
چندین و چند خرمنِ گل
از گیاه خون
گرد آوریم و
بر سرِ راهت
بگستریم؟…
برزین آذرمهر