ويلي آسترويل
برگردان: بابك پاكزاد
دوشنبه گذشته، براي حضور در كنسرتThanassis Papakonstantinou ، يكي از بهترين و پيشرو ترين موسيقي دانان فولكلور، پنج هزار نفر به استاديوم لوانوفيو در تسالونيكي ، دومين شهر بزرگ يونان، سرازير شدند . استاديوم جاي سوزن انداختن نداشت. تمام بليط ها فروخته شده بود و بيش از هزار نفر پشت درهاي استاديوم ماندند و نتوانستند براي شنيدن كنسرت وارد شوند.
در دوشنبه هاي ديگر، چنين اجراهايي آن چنان جالب توجه نخواهد بود، تنها يك واقعه ي ديگري است در پايتخت تپنده فرهنگي و آموزشي يونان. اما روز دوشنبه، 11 فوريه، اين هزاران تن فقط براي موسيقي آن جا نبودند، آن ها براي همبستگي با كارگران Vio.Me حضور پيدا كرده بودند.
Vio.Me يك كارخانه مصالح ساختماني است كه نظير بسياري از كسب و كار هاي ديگر در كشور، براثر بحران اقتصادي جاري تخريب و نابود شده و كارگران اش از مي 2011 تا كنون حقوق دريافت نكرده اند.مالكان كارخانه را رها كرده اند، وبه نظر مي رسد كاركنان آن ، نخستين كانديداهاي پيوستن به 27 درصد از جمعيت يونان باشند كه هم اكنون بيكارند.اما كارگران Vio.Me راه مبارزه را برگزيدند.
آن ها اقدام به تشكيل مجمع عمومي كردند و طي مجموعه اي از نشست ها اين تصميم را اتخاذ كردند كه آن ها مي خواهند كارخانه به كارش ادامه دهد و در اين مسير از دمكراسي كارگري وكنترل افقي استفاده شود.آن ها تحركات تازه اي را در جامعه ي اطرافشان آغاز كردند، و طي مبارزه با مالكان غايب ، همپيماناني يافتند، اين اميد شعله ور شد كه با اشغال كارخانه و در اختيار گرفتن مالكيت آن مي توان زندگي را از نو به كارخانه بازگرداند. همان طور كه مبارزات بالا مي گرفت ،اذهان را در سراسر يونان و حتي سراسر جهان به خود جلب كرد.
كنسرت روز دوشنبه جهت جلب كمك هاي مالي، به دنبال راهپيمايي بزرگ در مركز شهر تسالونيكي ، برگزار شد و نشان داد تا چه سطح وسيعي مبارزات آن ها براي احياي كارخانه، شهر را برانگيخته است.آن در حكم نقطه اوج بيست ماه اقدام شديد و خستگي ناپذير بود ، آن در معناي يك جشن عمومي بود: آن ها مي دانستند كه روز بعد در 12 فوريه، آن ها دوباره از نو كارخانه را راه اندازي خواهند كرد.
روز بعد، صدها تن از حاميان به سوي كارخانه راهپيمايي كردند.كارگران آن جا بودند، آماده و منتظر، و در برابر دوربين هاي تلويزيون و تشويق و تحسين عمومي، ماشين ها را به كار انداختند.
بخشي از دليل اين كه Vio.Me چنين توجه و حمايت قدرتمندي را به خود جلب كرد اين است كه آن نخستين پروژه صنعتي تحت كنترل كارگري در يونان پاي دربند رياضت است. و كارگران به اقدام خويش بمثابه الگوي آن چه مي توان براي نجات يونان از بحران انجام داد مي نگرند:
” با صعود ميزان بيكاري به 30 درصد – خسته و بيمار از وعده هاي سر خرمن و ماليات هاي بيشتر – و با حقوق هاي پرداخت نشده از مي 2011 ، كارگران Vio.Me …. عزم اشان را براي اين كه طعمه شرايط بيكاري دائمي نشوند ، و به جاي آن، كارخانه را در دستان خويش گرفته و خودشان توليد را آغاز كنند ، اعلام مي نمايند.”
كارخانه اكنون يك هفته است كه راه اندازي شده، اما درست مانند تمام تعاوني هاي تحت كنترل كارگري، گام و مرحله نخست بسيار جدي است، اين همان مرحله اي است كه مستلزم بيشترين سرمايه گذاري است و به كار گيري دمكراسي كارگري و فرايند توليد افقي با كار و زحمت درحال تعبيه و تمرين است.شما مي توانيد بيشتر بياموزيد، بيانيه هاي همبستگي و يا موارد اهدايي خود را به www.viome.org ارسال نماييد.