مصاحبۀ معاون ریاست جمهوری ونزوئلا با شبکه تلویزیونی روسیه ( مصاحبه گر: اِوا گولینجر )
“نیکلاس مادئورو” معاون ریاست جمهوری ونزوئلا طی مصاحبه ای با کانال اسپانیائی تلویزیون روسیه از وضعیت سلامتی پرزیدنت هوگو چاوز ، آینده سیاسی – اقتصادی ونزوئلا و مبارزۀ آمریکای لاتین برای استقلال سخن میگوید.
مصاحبه گر: میخواهم از شما سئوالی را بپرسم که همه در ذهن شان است: وضعیت سلامتی رئیس جمهور چاوز چگونه است ؟
آیا خبر تازه ای از او گرفته اید ؟ آیا او در آیندۀ نزدیک به ونزوئلا باز میگردد ؟
نیکلاس مادئورو: همانطور که اعلام کرده ایم رئیس جمهور دورۀ نقاهت را تقریباً به پایان رسانده است . دوره ای که بسیار طولانی و دشوار بود و خود رئیس جمهور از همۀ احتمالات کاملاً اطلاع داشت ، اما نیرو و مقاومت او شگفت انگیز است.عمل جراحی بسیار دشواری بود و رئیس جمهور دچار خونریزی داخلی شد که نشانه ای بسیار خطرناک بود . باید خاطر نشان کنم که در طول تمام این دوران فرمانده فیدل کاسترو و تیم اش همراه چاوز و بستگانش بودند. و ما از این همراهی بسیار سپاسگزاریم. از فرمانده کاسترو، رئیس جمهور کوبا رائول کاسترو و همۀ دکتر ها از توجهی که به خرج دادند متشکریم.
اکنون حال رئیس جمهور بسیار بهتر از دوران نقاهتش میباشد. من بزودی به هاوانا سفر کرده و از او عیادت می کنم.رئیس جمهور قرار است که رهنمود های لازم وپیام هائی که باید در اجلاس جامعۀ آمریکای لاتین و کشور های کارائیب اعلام شود را به من بدهد.
بنابراین میتوان گفت که رئیس جمهور کماکان مشغول مبارزه است.
مصاحبه گر:آیا میتوان امیدوار بود که درآینده ای نزدیک به ونزوئلا ِبازگردد ؟
نیکلاس مادئورو :ما به این امر خوشبینیم ، اما بستگی به عوامل زیادی دارد. باید با دکتر ها وخود رئیس جمهور برای انتخاب زمان بازگشت مناسب، مذاکره شود.همانطور که بار ها به خود رئیس جمهور گفته ایم و مردم ونزوئلا هم خوب به آن واقف اند ، مهمترین نکته در این لحظه بهبودی اوست.همه میدانند که چاوز همۀ کوشش و توان خود را وقف کشور و مبارزه برای استقلال آمریکای لاتین کرده است.
از میان رهبران دنیا او کسی است که گرمایش کره زمین را با صراحت مطرح کرده و توجه دیگران را به این امر جلب نمود . او بود که پرچمدار مبارزه بر علیه غارت جهان و سیاست های نئولیبرالی که اکنون در کار انهدام اروپا هستند گردید.
این چاوز بود که وقتی فلسطینی ها مورد حمله قرار گرفتند مصممانه پرچم حمایت از آنها را بر افراشت در حالیکه بسیاری در خود دنیای عرب از ترس ساکت ماندند. بله او بود که این پرچم را بدست گرفت و ازاین روست که مردم عرب طرفدارش هستند.
بنابراین رئیس جمهور چاوز در صف اول مبارزه برای بشریت قرار داشته و امروزه این نقش او توسط میلیون ها نفر شناخته شده است . و از همین روست که این مصاحبۀ تلویزیون روسیه برای بینندگانش در آمریکا ، روسیه و دیگر نقاط جهان بسیار مهم است. ما می دانیم که با قلب میلیون ها انسان در جهان سخن میگوئیم ،با آنهائی که به رئیس جمهور چاوز ایمان دارند ، تحسینش میکنند ، از او پیروی میکنند و از ته دل دوستش دارند.
پیغام ما به آنها اینست : رئیس جمهور در حال مبارزه با بیماری است و ما مردم منتظر بازگشت سریعش هستیم و بالاخره آن زمان فرا خواهد رسید.
مصاحبه گر: سخن از مبارزه رفت که مربوط میشود به سئوال دیگر من از شما. در چند روز اخیر سخن از برقراری دوباره رابطه بین ونزوئلا و آمریکا میرود و از قرار معلوم از قبل هم مذاکراتی بین دو دولت در این زمینه در جریان بوده است.
نیکلاس مادئورو :ایالات متحده که امروزه به شکل امپرطوری در آمده ، خود در ابتدا از بهم پیوستن 13 مستعمرۀ انگلستان درساحل شرقی آمریکای شمالی متولد شد. در طول قرن نوزدهم این کشور سرزمین خود را گسترش داده ، و با اعمال قدرت نظامیش ، سیاست و تجارت خود را بر کشور های همسایه تحمیل نمود . در قرن بیستم ، این کشور مبدل به یک ابر قدرت جهانی شد. از همان زمان بولیوار، همیشه ایالات متحده به آمریکای لاتین و جزایر کارائیب با تحقیر به عنوان حیاط خلوت خود نگاه میکرده است. اما رئیس جمهور چاوز و جنبش انقلابی بولیواری، در پی آن روزی هستند که برگزیدگان این امپراطوری مجبور شوند استقلال منطقۀ ما را به رسمیت شناخته و به رهبران ما احترام بگذارند. امری که مطلقاً اجتناب ناپذیر است ، نه از این رو که آنها لطفی در حق ما روا دارند و استقلال را به ما ببخشند ، بلکه به عنوان نتیجۀ تلاشهای خود ما. این روز ها ، ملتهای آمریکای لاتین و دریای کارائیب در حال گرفتن استقلال دوبارۀ خود هستند، درست همان گونه که در قرن نوزدهم اتفاق افتاد. اکنون در ونزوئلا به برکت هوگو چاوز و موفقیت انقلاب ، ما مردم حاکم بر سرنوشت خود شده ایم . در کنفرانس اخیر وزیران ،همگام با بقیۀ دولت های قاره ، حکومت ما پیغامی را از سوی رئیس جمهور چاوز خطاب به رئیس جمهور اوباما ارسال نمود. محتوای پیام آن بود که ما به بهبود روابط با ایلات متحده در حد امکان و برقراری احترام متقابل بین دو ملت علاقمندیم.
اما هر بار که ما در صدد بهبود روابط با دولت اوباما بر می آئیم ، با خرابکاری محافظه کارانی که هستۀ مجتمع نظامی– صنعتی و رسانه ای ایالات متحده را شکل داده اند، مواجه میشویم .همانهایی که بر ملت خود و بقیۀ جهان ستم می رانند.
ما اشکالی در برقراری رابطه ای کاملاً فعال با ایالات متحد ه که بر مبنای احترام متقابل باشد نمی بینیم. اگر نهایتاً این رابطه برقرار شود از آن خرسند میشویم ،اما دوباره به زیرسلطه نخواهیم رفت.
ایالات متحده تنها کشوری در جهان است که رابطه اش با سایر کشور های جهان دچار این همه مشکل است ، تنها به این دلیل که هنوز واقعیت جهان معاصر را درک نکرده . دولت آمریکا، همانگونه که ما سالها گوشزد کردیم ،ناچار است بزودی این واقعیت را درک نماید که با حملۀ هوائی و ارعاب نمی توان بر کشور های دیگر مسلط شد.
مصاحبه گر : همین چندی پیش بود که رئیس جمهور شخص دیگری را برای وزارت امور خارجه برگزید ، اما قبل از آن شما به مدت شش سال عهده دار این سمت بودید . اولویت های سیاست خارجی ونزوئلا کدام است.
نیکلاس مادئورو: رئیس جمهوری پیش نویس برنامه ای را تهیه کرده که ما آنرا ” برنامۀ میهنی برای 2013 تا 2019 “نامیده ایم.
در این برنامه پنج هدف استراتژیک و دراز مدت تعریف شده که عبارتند از: ساختمان دموکراسی واقعی در ونزوئلا ، دستیابی به استقلال و پی ریزی سوسیالیسمی نوین. چهارمین هدف ، بُعدی بین المللی دارد و مربوط میشود به تحقق رویای سیمون بولیوار.
بولیوار دویست سال پیش ، از تعادل در جهان سخن میگفت و معتقد بود کشور های نو استقلال آمریکای لاتین نیازمندند که با هم جبهۀ نیرومند واحدی را تشکیل دهند. او میخواست دولتهای ما اتحادیه ای تشکیل دهند تا امپراطوری های نظامی حاکم آنزمان مجبور شوند منطقه ما را محترم شمرده و حق ما برای توسعه را به رسمیت شناسند.
رئیس جمهور چاوز این دکترین را دوباره احیا کرده و آنرا مبدل به سیاست خارجی ما نمود. چهارمین هدف یعنی کمک به ایجاد جهانی چند قطبی که در آن دیگر امپراطوری های سلطه گر وجود نداشته باشند. این سیاست تا آنجا که به ناحیۀ ما مربوط میشود یعنی تقویت اتحادیۀ بولیواری خلقهای آمریکای لاتین یا “آلبا ” و پتروکارائیبه(*) . این نهاد ها کمک به ایجاد مدلهای جدیدی از همکاری و توسعۀ اقتصادی و اجتماعی در منطقۀ ما میکند. ما همچنین در پی تقویت اتحاد ملتهای آمریکای لاتین ” یو نا سور” و جامعۀ تاره تاسیس لاتین آمریکایها و دولتهای کارائیب ( SELAC) هستیم . این رویای بولیوار بود که در دسامبر 2011 در کاراکاس به حقیقت پیوست.
در صحنۀ بین المللی ما باید اتحاد استراتژیک خود را با کشور هائی که در منطقه و در سطح جهان ، نقش کلیدی شکل گیری جهان چند قطبی دارند ، تحکیم کنیم. از این لحاظ اتحاد استراتژیکی منطقۀ ما با روسیه ، چین و هندوستان به مدد فعالیت های ما و از طریق پروژه های سیاسی و اقتصادی با کشور های بریکس ( برزیل–روسیه– هندوستان– چین و افریقای جنوبی)قوی تر میشود. بر این اعتقاد هستیم که با مبارزه ای دشوارو بی وقفه بر علیه دیدگاه ها و مفاهیم امپریالیستی درسیاست جهانی ، موقعیتهای بسیاری برای ایجاد نظمی جدید در جهان بوجود خواهد آمد.
مصاحبه گر:حالا اگر ممکن است برایمان اندکی از سیاست داخلی که در پیش رو دارید سخن بگوئید.
نیکلاس مادئورو: در بخش اجتماعی باید مبارزه بر ضد فقر را ادامه دهیم. فقر این مصیبت ما ، میراث رنج آور پانصد سال سلطۀ خارجی است. هرگز نباید ویرانی هائی که امپراطوری ها به سرزمین ما ارمغان آوردند را فراموش کنیم. مخصوصاً سخنم در مورد ونزوئلا است .این مصیبت عظیم را ملت ما در تمام طول قرن نوزدهم به دوش کشید و بعد نوبت سلطه آمریکای شمالی بر منطقۀ ما شد. آنها ما را مبدل به چاه نفت ومستعمرۀ نفتی خود کردند. آنها پایه های اقتصاد طبیعی را که جمهوری از قرن هفدهم تا نوزدهم از آن بهره مند بود را از میان بردند. ما دارای سنت های غنی کشاوزی بودیم و تخصص در تولید مواد غذائی داشتیم. دیکتاتوری های نظامی نیز به نوبۀ خود به ما لطمه زد . دیکتاتوری هائی که همۀ شان توسط شرکت های فراملیتی برمودا برپا میشد. آنها با برقراری دیکتاتوری نظامی خوان وینسنته گومز، مدل اقتصاد وابسته به نفت را در تمام طول قرن بیستم به کشور تحمیل کردند . در نیمۀ دوم قرن بیستم فساد عظیمی کشور را فرا گرفت ، در آمد نفت حیف و میل شد و هشتاد در صد جمعیت گرفتار فقر شدند . هدف انقلاب ما ریشه کن کردن این فقر است .این یکی از هدف هائی است که توسط رئیس جمهور چاوز برای شش سال آینده ، تعیین شده. و ما قادر به انجامش خواهیم بود، تا بحال توانسته ایم فقر را از 27در صد به 7 درصد کاهش دهیم.
اما هنوز شمار زیادی از مردم ما زیر خط فقر زندگی می کنند . مثلاً ما در حال اجرای طرح جدید آموزشی هستیم.تحصیلات مجانی آنهم با کیفیتی خوب یکی از دستاورد های اصلی دولت بولیواری است.ما در حال اجرای اصلاحات در زمینه های بهداشت عمومی ، امنیت غذائی و اشتغال عمومی هستیم. سطح دستمزد کارگران را زیر نظر داریم . در آخر سال گذشته ( 2012)، در صد بیکاری از چیزی حدود 20 تا 25 درصد به پنج درصد کاهش یافت.در حالیکه در صد بیکاری در اروپا به 20 تا 25 رسیده و حکومت ها هنوز در پی کاهش دستمزد و حقوق بازنشستگی هستند. ما به پیشرفت های زیادی در زمینۀ رفاه اجتماعی دست یافته ایم . انقلاب ما در قرن 21 مدلی اجتماعی را عرصه کرده که به ما مردم اجازه میدهد کشور را بسازیم.
مصاحبه گر: رئیس جمهور چاوز قبل از عمل جراحی آخرش در دسامبر، به صراحت اعلام کرد که در صورتی که قادر به انجام مسئولیت هایش و رهبری انقلاب بولیواری نباشد شما جانشین او خواهید بود.شخصیت نیکلاس مادئورو را چگونه تصویر میکنید ؟
نیکلاس مادئورو: هریک کدام از ما قبل هرچیز مبارزی هستیم برخاسته از میان مردم عادی. ما با پای پیاده و یا با قطار به محل کار خود میرویم. چه در زمان جنبش دانشجوئی و چه در زمان جنبش اتحادیه های مبارز از همان بچگی در گیر مبارزه بودیم . کاراکاس با همۀ گوشه و کنارش همیشه صحنۀ مبارزۀ ما بوده است. جوانی ما درست مقارن است با سالهای 1990 همان زمان که چاوز به عنوان رهبر خود را به مردم شناساند. در چهارم فوریۀ 1992 وقتی او با کلاه برۀ خود برای مردم سخنرانی کرد، همه بخود گفتیم ” این همان راهی است که ما هم باید در پیش بگیریم” و از آن زمان به بعد ، روزی در زندگی من نبوده که برای چاوز کار نکرده باشم ، زیرا خدمت به او یعنی خدمت به ونزوئلا. و تا اخرین نفس هم این راه را ادامه خواهیم داد.
آنچنانکه برخی بدنبالش هستند ، ما در پی کسب “وجهه در جهان سیاست ” نیستیم . این نوع تفکر متعلق به فرهنگ سیاسی بورژوازی است که دیگر جائی در کشور ما ندارد. وظیفۀ ما تنها مبارزۀ انقلابی و جنگیدن همچون یک سرباز درراه هدف چاوز است . و این است شخصیت ما : سربازانی که در راه هدف چاوز میجنگند و برای هر چه که وظیفه ایجاب نماید آماده اند.
مصاحبه گر: جناب معاون رئیس جمهور از فرصت مصاحبه ای که به ما دادید متشکریم.
نیکلاس مادئورو: من هم از شما و از شبکۀ RT، ممنون هستم.
Photo Fabio Rodrigues Pozzebom/ABr