تئودور هرتسل (1
60 ـ 1904)
نویسنده، روزنامه نگار و بنیانگذار صهیونیسم سیاسی مدرن
سرچشمه:
دایرة المعارف شوروی
(۱۹۷۹)
ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری
این متن اولین بار در تارنگاشت عدالت منتشر که توسط تارنمای دایره المعارف روشنگری ویرایش گردیده است.
صهیونیسم به ارتجاعی ترین نوع ناسيونالیسم بورژوایی يهود اطلاقی می شود.
صهیونیسم در قرن بیستم در کشورهای سرمایه داری در میان یهودیان گسترش یافته است.
1
صهیونیسم، امروزه ایدئولوژی ناسيونالیستی ئی است.
2
صهیونیسم ـ بلحاظ سیاسی ـ بیانگر منافع بورژوازی بزرگ يهود است، که در پیوند تنگاتنگ با بورژوازی انحصاری دول امپریالیستی قرار دارد.
3
صهیونیسم مدرن جنگ طلب، شووینیست، راسیست (نژادپرست)، آنتی کمونیست (ضد کمونیست) و آنتی سویه تیست (شوروی ستیز) است.
4
صهیونیسم ـ به مثابه گرایشی سیاسی ـ در اواخر قرن نوزدهم پدید آمده است.
5
فونکسیون صهیونیسم عبارت بود از به انحراف کشاندن توده های زحمتکش یهودی از مبارزه انقلابی و حفظ سلطه بورژوازی بر آنها.
6
برای رسیدن به این هدف، ایدئولوگ های صهیونیست نقشه هایی برای حل «مسأله یهود» از طريق ایجاد یک «دولت یهودی» با کمک دولت های بزرگ مطرح کردند.
7
این ایده در سال ۱۸۹۷ در اثر تئودور هرتسل تحت عنوان «دولت یهود» مطرح می شود.
8
در اولین کنگره صهیونیستی، منعقد شده در بال در سال ۱۸۹۷، «سازمان صهیونیستی جهانی» (WZO) تأسیس می شود.
9
در این کنگره اعلام می شود که هدف رسمی صهیونیسم «ایجاد وطنی برای یهودیان در فلسطین است که بوسیله قانون اساسی تضمین شده باشد.»
10
ایدئولوژی صهیونیسم شدیداً التقاطی است.
این ایدئولوژی دگم های بسیاری از یهودیت را به خدمت گرفته، ولی حاوی تئوری های ناسيونالیستی ـ بورژوایی و شوونیستی ـ اجتماعی نیز است، که بوسیله ایدئولوگ های صهیونیست تغییر یافته اند.
11
ایدئولوژی صهیونیستی بر آن است که یهودیان کشورهای مختلف «ملت جهانی یهودی واحد» فرامرزی ئی را تشکیل می‌دهند.
12
بنا بر ایدئولوژی صهیونیستی، یهودیان مردمی «ممتاز» و «بی نظیر»، «برگزیده از طرف خدا» هستند و دیگر خلق ها که یهودیان در میان آنها زندگی می کنند به نحوی از انحاء یهودی ستیز اند.
13
بنا بر ایدئولوژی صهیونیستی، یهودی ستیزی (آنتی سمیتیسم) یک پدیده «ابدی» است و ادغام و یا آمیزش یهودیان با خلق های دیگر «غیرطبیعی و گناه» است.
14
بنا بر ایدئولوژی صهیونیستی، یهودیان نسبت به «اراضی اسلاف توراتی خود» (فلسطین و مناطق مجاور آن)، «حق طبیعی» دارند و باید برای تشکیل «حکومت مساوات طلبانه» و « یهودی بی غل و غش» در آنجا گرد آیند
1
ایدئولوگ‌های صهیونیسم در صدد اثبات «پیوند ناگسستنی یهودیان سراسر جهان» با صهیونیسم اند.
2
بنظر آنان یهودیان باید منافع خود را در هر کجا که هستند تابع صهیوینسم سازند.
3
بنا بر دگم های سیاسی یهودیت، یهودیان «قوم برگزیده از طرف خدا» و حامل رسالت مسیحایی اند.
4
دگم ها و تزهای اسطوره ای یهودیت در زمینه «بی همتائی» یهودیان، تشکیل دهنده ناسیونالیسم افراطی، شووینیسم و راسیسم (نژادپرستی) در ایدئولوژی و عمل صهیونیستی اند.
5
در ایدئولوژی صهیونیسم «مسأله یهود» «ابدی»، «بی همتا» و فراتر از ملاحظات طبقاتی است.
6
در ایدئولوژی صهیونیسم ایده دروغین صلح طبقاتی میان یهودیان زحمتکش و بورژوازی یهودی («همه یهودیان برادرند») تبلیغ می شود.
7
در ایدئولوژیی صهیونیسم همه فرم های مبارزه طبقانی میان یهودیان، خیانت ملی اعلام می شود.
8
صهیونیست ها همیشه به عوام فریبی و مانورهای تاکتیکی متوسل می شوند تا ماهیت ضد مردمی، ارتجاعی صهیونیسم را از دیده ها پنهان سازند و صهیونیسم را «جنیش رهایی بخش یهودیان سراسر جهان» جا بزنند.
9
پس از تشکیل دولت اسرائیل در سال ۱۹۴۸ در بخشی از قلمرو فلسطین، طبق قطعنامه سازمان ملل، صهیونیسم ایدئولوژی رسمی اسرائیل شد.
10
اهادف اصلی صهیونیسم به شرح زیرند:
الف
تضمین حمایت بی قید و شرط یهودیان جهان از اسرائیل
ب
گرد آوردن یهودیان جهان در اسرائیل
ت
اشاعه روحیه صهیونیستی میان یهودیان در کشورهای گوناگون
1
صهیونیسم در صدد گسترش اسرائیل تا مرزهای «ارض بزرگ اسرائیل» است.
2
صهیونیست ها برای نیل به این هدف به تبلیغ تز «یهودی‌ستیزی ابدی» مبادرت می ورزند و یهودی ستیزی را چه بسا تحریک می‌کنند.
3
صهیونیسم شالوده سیاست دولت اسرائیل را تشکیل می دهد.
4
صهیونیست ها دولت اسرائیل را میهن همه یهودیان، در هر کجا هم که زندگی کنند و هر نظری هم که نسبت به صهونیسم داشته باشند، قلمداد می کنند.
5
بیست و هشتمین کنگره جهانی صهیونیسم که در ۱۹۷۲ در بیت المقدس برگزار شد، با نقض حقوق بین الملل، قطعنامه ای پیرامون تعهد جمعی همه سازمان های ملی (صهیونیستی و هوادار صهیونیسم) برای کمک به دولت یهودی تحت هر اوضاع و احوالی تصویت کرد، حتی اگر این به معنی مخالفت با مقامات ذيربط کشورهایی باشد که یهودیان در آن زندگی می‌کنند.
6
سیاست اصلی و همیشگی صهیونیسم مبارزۀ آشکار و نهان بر ضد سوسیالیسم، جنبش جهانی کمونیستی و جنبش های رهایی بخش ملی و اتحاد شوروی و دیگر کشورهای سوسیالیستی بوده است.
7
بلافاصله پس از پیروزی انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ در روسیه، صهیونیسم مبارزه فعال بر ضد حکومت جدید شوروی به راه انداخت.
8
پس از جنگ جهانی دوم (۱۹۳۹– ۱۹۴۵)، در بحبوحه تشدید هر چه بیشتر بحران عمومی سرمایه داری، کمونیسم ستیزی و شوروی ستیزی صهیونیسم جهانی ابعاد وسیعتری به خود گرفت.
9
تغییر تناسب قوا در جهان به سود سوسیالیسم، حل پیروزمندانه مسأله ملی (از آنجمله مسأله یهود) در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و حمایت مستمر اتحاد شوروی از مبارزه رهایی بخش خلق‌های عرب موجب تشدید تبلیغات و فعالیت ضد شوروی و ضدکمونیستی صهیونیسم شده است.
10
صهیونیسم بین المللی سعی دارد وحدت اخلاقی و سیاسی مردم کشورهای سوسیالیستی را تخریب نماید و مانع مشارکت شهروندان قومیت یهود در ساختمان سوسیالیسم و کمونیسم شود.
11
صهیونیسم به دنبال خرابکاری در کاهش تشنج بین‌المللی و به ویژه عادی سازی روابط شوروی – آمریکا ست.
12
صهیونیسم بین‌المللی به مثابه گردان ضربتی امپریالیسم، استعمار و نواستعمار مخالف جنبش های رهایی بخش ملی خلق های آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین است.
13
در خاورمیانه، محافل حاکمه صهیونیستی سیاست ارضی تجاوزگرانه و توسعه طلبانه مداوم را به هزینه مردم عرب، به ویژه مردم فلسطین پیش می برند.
14
این سیاست اسرائیل را به ژاندارم امپریالیسم در خاورمیانه بدل کرده و علت اصلی درگیری های نظامی ۱۹۴۸– ۴۹، ۱۹۵۶، ۱۹۶۷، و ۱۹۷۳ عرب – اسرائیل بوده است.
15
صهیونیسم به یکی از متحدین اصلی امپریالیسم در مبارزه جهانی آن بر ضد جنبش های رهایی بخش ملی بدل شده است.
16
مبارزات ایدئولوژیکی و برنامه های سیاسی صهیونیسم از طريق سیستم گسترده و متمرکزی از سازمان های صهیونیستی و هوادار صهیونیسم، در ایالات متحده آمریکا و اسرائیل جامه عمل می پوشند.
17
«آژانس يهود برای اسرائیل» عمدتاً در پیوند با مهاجرت یهودیان به اسرائیل و به عنوان نماینده سازمان جهانی صهیونیستی در دولت اسرائیل فعالیت می‌کند.
18
«کنگره جهانی صهیونیسم» قانوناً بالاترین نهاد «سازمان جهانی صهیونیسم» است، که از طرف گروهی از رهبران که پیوندهای نزدیک با محافل امپریالیستی مشخصی در ایالات متحده آمریکا دارند، رهبری می‌شود.
19
کمیته اجرایی «سازمان جهانی صهیونیسم» دو شعبه دارد، که یکی در نیویورک و دیگری در بیت المقدس قرار دارد.
20
«سازمان جهانی صهیونیسم» سازمان‌های صهونیستی را در بیش از ۶۰ کشور سرمایه داری جهان رهبری و کنترل می‌کند که بزرگترین آنها به شرح زیرند:
الف
«سازمان بین المللی صهیونیستی زنان»
ب
«کنفدراسون جهانی صهیونیست های متحد»
ت
«جنبش جهانی کارگری صهیونیستی»
پ
«سازمان صهیونیستی آمریکا»
21
«کنگره جهانی یهود» (تأسیس در ۱۹۳۶) که رسماً غیرصهیونیست است، تحت کنترل عملی «سازمان جهانی صهیونیستی» قرار دارد.
22
در رابطه مستقیم و یا غیرمستقیم با این سازمان های اصلی، شمار کثیری از سازمان ها، انجمن ها، کمیته های محلی صهیونیستی و هوادار صهیونیسم قرار دارند، که نظام واحد صهیونیسم بین المللی را تشکیل می‌دهند.
23
«سازمان جهانی صهیونیسم» دارای منابع مالی بزرگی است، که عمدتاً از جانب انحصارات یهودی تأمین می شود.
24
مبالغی از این پول ها در فرم مالیات از یهودیان جمع آوری می‌شود، مالیاتی که چه بسا اجباری است.
25
بسیاری از رسانه های همگانی، به انضمام بسیاری از مراکز انتشاراتی و رادیو– تلویزیون، شرکت های فیلم در ایالات متحده آمریکا، اروپای غربی، آمریکای لاتین، آفریقا و استرالیا تحت کنترل یا نفوذ سازمان های صهیونیستی قرار دارند.
26
صهیونیسم بین‌المللی همیشه شامل گرایشات ایدئولوژیکی، جناح های سیاسی و گروهای متنوع زیر بوده است:
الف
صهیونیست های سوسیالیستی
ب
صهیونیست های روحانی
ت
صهیونیست های مذهبی
پ
صهیونیست‌های اجتماعی
ث
صهیونیست‌های رویزیونیستی (حزب فاشیستی هروت امروز و گروه های مشابه)
27
این گرایشات متنوع منافع اقشار مختلف بورژوازی یهود را نمایندگی می کنند و تغییری در ماهیت اساساً امپریالیستی صهیونیسم پدید نمی آورند، بلکه بر آن سرپوش می نهند.
28
اختلافات موجود میان سمتگیرهای گوناگون صهیونیسم اصولا از اختلاف نظر بر سر تاکتیک ها فراتر نمی‌روند و اغلب انعکاس مبارزه درونی نخبگان صهیونیست را بر سر مواضع نفوذ اند.
29
مارکسیست ها همیشه بر بطلان تئوری و عمل صهیونیسم تأکید ورزیده اند.
لنین ماهیت ارتجاعی صهیونیسم را برملا کرده و تأکید بر ان داشته که دگم های آن ارتجاعی، دروغین و بر ضد منافع پرولتاریای یهود است.
31
لنین تزهای صهیونیسم را مبنی بر طبعیت خاص یهودیان و فقدان اختلافات طبقاتی در بین یهودیان و وحدت منافع آنان به تیغ تیز انتقاد سپرده و اعلام کرده که این گونه ادعاها به قصد منحرف کردن توده های زحمتکش یهود از مبارزه طبقاتی مشترک پرولتاریا صورت می گیرند.
32
جنبش جهانی کمونیستی ماهیت ضد مردمی و ارتجاعی صهیونیسم و فعالیت صهیونیستی در همه کشورها را محکوم می‌کند.
33
سند مصوب کنفرانس جهانی احزاب کمونیستی و کارگری در سال ۱۹۶۹ خواهان «بسیج وسیع ترین جنبش اعتراضی بر ضد تبعیض نژادی و ملی، صهیونیسم و یهودی ستیزی بوده که از طرف نیروهای ارتجاعی سرمایه داری تحریک می‌شوند و برای منحرف کردن سیاسی توده ها مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند.
34
مبارزه مستمر بر ضد صهیونیسم به ویژه از طرف حزب کمونیست اسرائیل صورت می گیرد.
35
حزب کمونیست اسرائیل به طور متقاعد کننده ای ثابت می کند که صهیونیسم همیشه از طرف نیروهای ارتجاعی افراطی و امپریالیسم مورد بهره برداری قرار گرفته و ایدئولوژی و اعمال صهیونیسم مغایر با منافع زحمتکشان یهود در سراسر جهان و مغایر بامنافع ملی مردم اسرائیل است.
36
حزب کمونیست اسرائیل نشان داده که مبارزه بر ضد صهیونیسم برای مردم اسرائیل و برای همه نیروهای مترقی ضرورت مبرم دارد.
37
حزب کمونیست اسرائیل با محکوم کردن برخورد ظاهراً غیرطبقاتی صهیونیسم به «مسأله یهود» ثابت می کند که این مسأله فقط می تواند با پیروزی دموکراسی و سوسیالیسم، آن طور که تجربه اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و دیگر کشورهای سوسیالیستی نشان می‌دهد، حل شود.
38
حزب کمونیست اسرائیل مبلغ برادری و دوستی زحمتکشان همه کشورها و مخالف افتراهای ضد شوروی و فعالیت خرابکارانه رهبران صهیونیستی و طبقه حاکمه اسرائیل است.
39
با تشدید بحران عمومی سرمایه داری، ایدئولوژی صهیونیسم نیز دچار بحران می گردد و بطلان همه مفاهیم آن به نحو روز افزونی آشکار می‌شود:
الف
اکثریت قاطع یهودیان دگم های صهیونیستی را رد می کنند.
ب
جمعیت یهودی اتحاد جماهیبر شوروی سوسیالییستی، مانند همه خلق‌های اتحاد شوروی و نیروهای مترقی جهان، سیاست تجاوزگرانه محافل حاکمه صهیونیستی اسرائیل را محکوم می‌کنند.
ت
۳۰– مین نشست محمع عمومی سازمان ملل (نوامبر ۱۹۷۵) صهیونیسم را به مثابه فرمی از نژادپرستی و تبعیض نژادی محسوب داشته است.
پ
روند طبیعی و عینی همگرایی یهودیان در سراسر جهان نیرو می‌گیرد.
ث
جوامع یهودی کشورهای غرب و جمعیت اسرائیل واقف اند که سیاست‌های صهیونیستی محافل حاکمه اسرائیل ممکن است که جمعیت اسرائیل را به یک فاجعه ملی واقعی بکشاند.
پایان
