منبع: السفیر
نویسنده: محمد بلوط
تارنگاشت عدالت
دو ماه سپری خواهد شد قبل از آن‌که یک تلاش جدید برای حل بحران سیاسی در سوریه صورت گیرد. جدول زمانی یک انتخاب تصادفی نیست؛ این از باور سرگئی لاورف وزیر امورخارجه ناشی می‌شود که بجای تحلیل بر عوامل واقع‌بینانه قرار دارد. یک چهره برجسته اپوزیسیون سوریه با لاورف موافق است.
مقامات روسیه می‌گویند که در غیبت هر غروب سیاسی برای دمشق، نبردها برای دو ماه ادامه خواهند یافت. به تعویق افتادن به دلائل فنی است. دولت ایالات متحده در حال تغییر ابزارهای خود در سوریه است.
فردریک هوف، مشاور ویژه استعفا داده است. هیلری کلینتون وزیر امورخارجه برای کارزار ریاست جمهوری، که ممکن است به جانشینی باراک اوباما بیانجامد، استعفا خواهد داد. ادوارد دجرجیان، سفیر ایالات متحده در دمشق در دهه ۱۹۹۰، مأموریت خود را با تلاش‌هایی برای احیای شبکه قدیمی ارتباطات خود در سوریه، همراه با مقامات امنیتی ایالات متحده، آغاز خواهد کرد. او هفته گذشته در پاریس، با برخی از رهبران اپوزیسیون سوریه ملاقات کرد.
به گفته اپوزیسیون سوریه، روسیه آن‌ها را مطلع کرده است که بعلت مقدار زیاد تسلیحاتی که طی چند هفته گذشته به تمام جبهه‌های سوریه رسیده است، هیچ‌کس– نه اپوزیسیون سیاسی در خارج، نه اپوزیسیون مسلح در داخل و نه حتا حامیان آمریکایی و اروپایی– حاضر نیست سر میز گفت‌وگو یا مذاکره برود. این به افزایش مهمات برای اعضای «ارتش آزاد سوریه» و یک جهش در کیفیت تسلیحاتی که اخیراً بدست آورده، بویژه موشک‌های زمین به هوا، انجامیده است.
روسیه یک آخر سال متلاطم را در دمشق و اطراف آن انتظار دارد، زیرا احتمال یک راه حل نظامی، و این‌که اپوزیسیون مسلح از نظر نظامی در دمشق دست بالا را بگیرد و سعی کند قبل از حمله به پایتخت یک محاصره فلج کننده ای را به آن تحمیل نماید، بیش از گذشته است.
روس‌ها به اپوزیسیون سوریه گفتند که لازم است با این واقعیت روبه‌روشد که قبل از تلاش‌های مسکو برای گفت‌وگو با طرف‌های منطقه ای و بین‌المللی، عمدتاً ایالات متحده، برای بررسی امکان برگزاری دور دوم کنفرانس «گروه بین المللی کار» در ژنو، اپوزیسیون نظامی در مناطق روستایی دمشق ممکن است رژیم را سرنگون کند.
لاورف اعضای اپوزیسیون سوریه را مطلع ساخت که سه ملاقاتی که با واشنگتن، شورای همیاری خلیج و ترک‌ها صورت گرفت، تاکنون نتوانسته است زمینه مشترکی ایجاد نماید. او گفت که نشست‌های دوجانبه با واشنگتن برای دور دوم کنفرانس ژنو پیرامون «گروه بین‌المللی کار برای سوریه» را در نظر دارد، بشرط آن‌که ایران و مصر در کنار پنج عضو دایمی شورای امنیت سازمان ملل، قطر، ترکیه، اتحادیۀ اروپایی و جامعۀ عرب شرکت داشته باشند.
با این وصف، به دلیل مشغول بودن ایالات متحده با گزینه نظامی، کنفرانس ژنو بعید است تا بعد از فوریه آینده برگزار شود. اما، روسیه درصدد خواهد بود انتقال تصمیمات دومین کنفرانس ژنو به شورای امنیت سازمان ملل و همچنین لازم الاجرا بودن آن تصمیمات را، با دور زدن الزامات فصل هفتم منشور سازمان ملل انجام دهد.
وزیر امورخارجه روسیه به طرف‌های اپوزیسیون گفت که «ما اخبراً زیاد راجع به امکان محاصره قریب‌الوقوع کاخ ریاست جمهوری در دمشق شنیده ایم. ما از آن دفاع نخواهیم کرد، و ما به رفتن یا ماندن اسد [در سوریه] کمک نخواهیم کرد. اما، اگر او بتواند مقاومت کند، قبل از آن‌که رژیم او سقوط کند، رژیم‌های دیگری در منطقه سقوط خواهند کرد.»
یک عضو اپوزیسیون سوریه گفت که «روس‌ها سرسختانه بر [ادامه] ارتش سوریه، بر حفظ توانایی آن برای نبرد و دفاع از حکومت سوریه، حتا بدون خود رژیم سوریه، با این باور که ارتش سوریه تنها ضامن بقاء اقلیت‌ها در سوریه است، پافشاری می‌کنند.»
روس‌ها معتقدند که ارتش سوریه هنوز تنها نماینده تمام گروه‌ها در سوریه است. لاورف در مسکو به اپوزیسیون سوریه گفت که اپوزیسیون کنونی در وضعیت فعلی آن فقط یک چهره مردم سوریه و یک بخش سوریه را نمایندگی می‌کند.
این اپوزیسیون مجبور شد نمایندگان اقلیت‌ها را در «شورای ملی سوریه» و «ائتلاف ملی انقلابی سوریه» و «نیروهای اپوزیسیون» منصوب کند چون نتوانسته آن‌ها را به صفوف خود جلب کند.
روس‌ها معتقدند که اپوزیسیون خارجی– در دو شکل «ارتش آزاد سوریه» و ائتلاف– نتوانسته است اقلیت‌ها را جذب یا نمایندگی کند یا بویژه با ظهور جناح‌های اسلام‌گرا و جهادگرا، درباره آینده آن‌ها تضمین بدهد.
اپوزیسیون در مسکو شنید که روسیه پیش‌بینی می‌کند رییس‌جمهور سوریه اگر بتواند مواضع نظامی خود را حفظ کند با بهبود بخشد، قادر خواهد بود تا انتخابات در بهار ۲۰۱۲ در قدرت بماند.
مقام روسی نقش قطر و ترکیه در سوریه را بسیار خطرناک توصیف کرد و گفت که آن‌ها بهای بسیار سنگینی برای سیاست‌های خود خواهند پرداخت. او گفت که گام ایجاد یک منطقه حائل یک افزایش شدید تنش بین ترکیه و سوریه خواهد بود.
به گفته مقام روسی، اگر هرج‌و‌مرج در سوریه گسترش یاید، این کژپنداری است اگر کشوری تصور کند می‌تواند مرزهای خود را کنترل نماید و مانع جهادیون از رسیدن به اهداف خود در منطقه بشود، بویژه به این دلیل که این درگیری شامل اردن، ترکیه، لبنان، قطر و عربستان سعودی می‌شود.
روس‌ها معتقدند که مفهوم راه حل سیاسی در سوریه بخودی‌خود گویاست، اما باید بین گفت‌وگو و مذاکرات تمایز قائل شد و تمایز بین ضرورت حفظ حکومت سوریه و تغییر رژیم را روشن کرد.
روس‌ها، از طريق ملاقات‌ها با اپوزیسیون سوریه، در صدد ایجاد یک قطب مدنی دموکراتیک هستند. آن‌ها در نشست‌های خود پیرامون سوریه، خواهان کار برای ایجاد چنین قطبی می‌شوند، و می‌گویند که بدون آن، ورق بسود گروه‌های جهادی در سوریه برخواهد گشت.
در ارتباط با صحنه دیپلماتیک در تهران، ایران به نظر می‌رسد درباره توانایی رژیم سوریه برای ادامه نبرد و پایدار ماندن در دمشق، آرام‌تر و مطمئن‌تر باشد.
http://www.assafir.com/Article.aspx?EditionID=2325&ChannelID=55859&ArticleID=556
