نویسنده: خانم دکتر نکولا رهبانی٬ استاد حقوق بین الملل دانشگاه بیروت
مترجم:احمد مزارعی٬
۷ دسامبر۲۰۱۲ ٬ برگرفته از سایت نویسندگان اردنی
تایپ و ویرایش:آمادور– اشتراک
در یک سناریوی تکراری بین المللی ٬ بسیار شبیه آنچه در عراق ادعا میشد ٬ غرب میکوشد همان بازی را اینبار در موقعیت ضعیفتری باجرا در آورد . صحبت از این میدارند که میترسند دولت سوریه ٬ اسلحه شیمیائی را برعلیه مخالفان داخلی خود بکار گیرد. این ترس جامعه بین المللی آنقدر است که «ناتو» موافقت کرده است تا موشکهای «پاتریوت» را در مرز ترکیه – سوریه نصب نماید.
همگان بیاد دارند که چگونه کولین پاول ٬ در سازمان ملل با «دلائل و مدارک» قانع کننده ثابت کرد که عراق دارای اسلحه کشتار جمعی است و بر اساس همین فریبکاری آشکار٬ جنگ «پیشگیرانه» خود را برای تخریب و اشغال کشور عراق آغاز کردند. اکنون نیز مسئولان آمریکا در صددند تا آثاری از مواد «شیمیائی» پیدا کنند تا بتوانند بوسیله آن بهانه لازم را برای جنگ تبهکارانه خود برعلیه کشور مستقل سوریه و ملت آن آغاز کنند. هم اکنون هشدارها و اعلان خطرهای آمریکا و اسرائیل آغاز شده و عجیبتر اینکه فرمانده پیمان ناتو در همآهنگی با این سناریو٬ به سوریه هشدار داده است که اگر دولت سوریه اقدام به استفاده از اسلحه شیمیائی کند٬ پیمان ناتو مستقیما بر علیه سوریه وارد عمل خواهد شد.
فرق سناریوی عراق با اکنون در اینستکه غرب در آن دوره٬ هدف حمله بر علیه عراق را دفاع از اسرائیل و همپیمانان آمریکا در منطقه و منافع آمریکا بطور کلی میدانست٬ اما امروز ٬ بهانه حمله خود را به سوریه٬ دفاع از شهروندان سوریه قرار داده اند٬ زیرا این عمل احتمالی دولت سوریه برطبق مقرارات دادگاه جنائی بین المللی ٬ ماده ۵ بند ۱۸ ٬ جنایت علیه بشریت محسوب میگردد.
این دستاورد غرب برعلیه سوریه اعتبار ندارد. زیرا براساس گزارشهای متعددی که از طرف سازمان عفو بین المل و دیده بان حقوق بشر انتشار یافته ٬ نشان میدهد که گروههای مسلح مخالف دولت سوریه در موارد بسیاری حقوق بشر را نقض میکنند٬ اما رسانه های بین المللی در مورد آن سکوت میکنند و این در حالیست که این گروههای مسلح از طرف غرب حمایت میشوند و غرب بطور آشکارا امکانات گوناگون نظامی و مخابراتی در اختیار آنان قرار میدهد.
بارزترین موردی که گروههای مسلح مخالف دولت سوریه در مورد نقض حقوق بشر و جنایت برعلیه بشریت مرتکب میشوند و گزارشهای آن همراه با عکس نیز منتشر شده٬ استفاده از کودکان در جنگ است.این عمل جنایتکارانه مخالفان دولت سوریه برطبق فقره ۸ ٬ بند ۲۶ ٬ باید محکوم شده و مرتکبان آن باید دستگیر و محاکمه شوند٬ در حالیکه این گروهها کاملا شناخته شده و مورد حمایت غرب قرار دارند٬ از هرگونه تعقیب و فشاری مصون هستند.
اما موضوع قابل ملاحظه اینستکه ٬ آقای بان کی مون٬ رئیس سازمان ملل متحد در اینمورد خاص یعنی بکارگیری کودکان در جنگ سوریه ٬ کاملا سکوت کرد و آنرا نادیده گرفت و این در حالی بود که گزارش آن در سراسر جهان انتشار یافت. براستی این سیاست آقای بان کی مون را چگونه میشود تفسیر کرد؟ تنها موردیکه سازمان ملل٬ شرکت کودکان در جنگ را محکوم کرد٬ سال ۲۰۰۲ بود که برعلیه توماس لوبانگا٬ از فرماندهان جنگ چریکی بود که کودکان را برای جنگ استخدام کرده بود٬حکم محکومیت صادر کرد.
متأسفانه باید گفت که بکارگیری معیارهای دوگانه از طرف سازمان ملل و کشورهای غربی به امری عادی تبدیل شده و این ارتباط تنگاتنگی با قدرت و نفوذ دولتها دارد. برهمین اساس ٬ ادعای وجود اسلحه شیمیائی در سوریه ٬ درست مشابه همان سناریوی عراق و تهدید به دخالت نظامی است٬ اما میتوان گفت که تبلیغات فعلی برعلیه سوریه را بحساب جنگ روانی بحساب آورد تا بلکه معنویت ترکیه را تا حدی بالا ببرد و در حد تبلیغات هم که شده ٬ امتیازاتی به ترکیه داده باشند٬ بویژه اینکه علیرغم همه کوششهای ترکیه مبنی بر دخالت در سوریه از طرف ناتو بی نتیجه ماند و موجب سرخوردگی ترکیه در درون کشور و منطقه گردید.
عملا تهدیدات دخالت نظامی در سوریه ٬ زمانش بپایان رسیده و پس از شکستهای متعدد غرب در سوریه راهی بجز نشستن بر سر میز مذاکره با روسیه و سایر جبهه مقاومت ٬ وجود ندارد. مذاکره نیز تنها برای مسئله سوریه نخواهد بود٬ بلکه شامل مجموعه ای از مسائل منطقه خواهد بود.
