تصویر
منوچهر دوستی بالا نشسته است و می دواند روز را در حجم پر گفتگوی خیابان ها از اهواز گرفته تا… و می تراشد فولاد خسته را و نفت جریان را خون می کند به دل های ما برای خرج بیان گرسنگی. اینجا اسلامی جمهوری امام زاده و لغو کشیدن نقشه برای زندگی ست. اینجا ادامه خداست که حالا نشسته است و عکس می گیرد از خیال ما و «امت» دست های زمین را متۀ کار می کند و اسب های کوچک عرق را می دواند از بالا به پائین در چهره ها، در قدهای کوچک و بزرگ تا آفرینش جنسیتی خیس و تماما درهم و کلافه شریعت سیستم اینجاست و دست هایش مثل روز برق می زند و حالا سنگین و ته نشین شده رو به آینده خستگی در اینجای گرفتۀ گلو با سرطان ادامه سکوت و می شمارد نفس هایش را حالا برپاست اینجا پیشخوان ما با یک دو راهی سیاه و سپید بله سپید یا سیاهی انکار ناپذیر.
