هادی رجاپور هنر و ادبیات، هماره هنر و ادبیات طبقاتی است و هماره در پیوند عمیق با سیاست و اقتصاد، چه در سطح عام و چه در سطح مشخص. فرافکنیِ این حکمِ پرولتری، در نزاع طبقاتی از سوی طبقات حاکم، به نام «هنر برای هنر»، «هنر غیر آیینی و غیر بخش‌نامه‌ای» و … و در دوره‌ی پست‌مدرن با عنوان کلّیِ «هنر فراایدئولوژیک»، امری‌ست که هماره صورت خواهد پذیرفت. اگر که تأثیر امر ایدئولوژیک به میان‌جیِ پذیرش خود‌به‌خودیِ آن و درونی شدنِ آن به منزله‌ی میلِ خودِ سوژه رخ می‌دهد، پس این فرافکنی، هم‌چون پراتیک طبقه‌ی حاکمه، جزء لایتجزّای افق زیبایی‌شناسی‌2اش خواهد بود. اطاعت از سوژه اعظم باید هم‌چون پذیرش و یا بهتر، با اراده‌ی خود سوژه‌ی فردی هم‌راه باشد، در غیر این‌صورت، کارساز نخواهد بود و خود همین سوژه، برای فرافکنی شقاق درونی‌اش به این سمت میل می‌کند و جامعه‌ی طبقاتی، دقیقاً در سطح ایدئولوژیک، کار خود را از همین مسیر پیش ‌می‌برد. پس کمونیسم در وجهی، چیزی نیست، به جزء دال و سوژه اعظمی که شقاق سوژه را به وی یادآوری کرده و حدوثش …

مجید محسنیان می‌توان گفت که آن‌چه در این دو، سه سالِ اخیر در یونان اتفاق می‌افتد، نمودار نمونه‌وارِ1 وضعیت و روز و حالِ چپ جهانی را نشان می‌دهد؛ کشوری که از یک‌سو، عوارض بحرانِ برآمده از اقتصاد سرمایه‌داری از یک‌سو و تشدید و سرشکن شدنِ مضاعفِ آن بر گرده‌ی طبقات فرودست به موجبِ سیاست ریاضتِ اقتصادی و نئولیبرالیسم از سوی دیگر، آن را به عرصه‌ی تکوین و تعمیق و گسترشِ جنبش‌های مترقّی کشانده است. اعتصاباتِ کوچپ و بزرگ و گاه در سطحِ سراسری، تظاهرات‌های بزرگ خیابانی هم‌راهِ با خشونت‌های پلیس، اشغالِ بیمارستان‌ها و کارخانه‌ها و … و پیدایش گروه‌های بزرگ و کوچک چپ، هم‌چون امواج خروشانی این کشور اروپایی را در می‌نوردد. گویی‌که یونان، مهد فلسفه، از گاه‌واره‌های تمدن، موطنِ بزرگان، می‌خواهد همان‌طور که آغازگاهی در طلیعه‌ی تمدّن بشری بوده است، رجعت‌گاهی باشد تا فصلی نوین را دوباره در تاریخ بشری بی‌آغازد و تندیس‌های خوش‌تراش‌تر، حماسه‌ها و چکامه‌های پرشورتر و خدایانی نوین را به بشر پرمصیبت اکنونی، هدیه دهد. پس چه می‌شود آن‌ها را؟ کجاست آن سیاستِ قاطع و مردان مصمّم، تا با پتکی این …

هادی رجاپور «بازنشستگان، آینه‌ی تمام نمای شاغلین هستند.» این سخن رهبر جمهوری اسلامی، آقای خامنه‎ای است که این روزها، این‌جا و آن‌جا، در سطح شهر تهران، دیده می‌شود، به هم‌راه عکسی از وی که خنده‌ای مزوّرانه و حاکی از زیرکی بر صورتش نقش بسته است. (این میمیک لبخند وی که آن را به پوزخند، شبیه می‌کند، یکی از ویژگی‌های چهره‌ی اوست.) در این تب و تابِ جنبش‌های کارگری در این مکان و آن کارخانه، و نیز تجمع‌های بازنشستگان جلوی این استان‌داری و آن فرمان‌داری، … این جمله معنای خود را، و محتوای ایدئولوژیک خود را افشا می‌کند. تو گویی که بازنشستگان که با مقرّری‌ای اندک، که آن نیز هم از دست‌مزدهای ایشان در زمان اشتغالشان کسر شده است و اکنون به آن‌ها پرداخت می‌شود، در حال و روز خوشی به سر می‌برند، که حال این آینده به شاغلین فعلی که با دست‌مزدهای پایین‌تر از خط فقر، قراردادهای سفید امضا و … در حال فروش نیروی کار خود هستند، نوید داده می‌شود. این سخنِ آقای خامنه‌ای بدین معناست: «اکنون خوب کار کنید، فردای روز، بدون آن‌که …

گلوبال ريسرچ تارنگاشت عدالت 
خشونت‌هیای اخير ميان غزه و اسرائيل را بايد در رابطه با مناقشات ژئوپوليتيکی گسترده ديد. وقايع غزه در رابطه مستقيم با سوريه و مانورهای منطقه‌ای ايالات متحده آمريکا که ايران و سيستم پيمان‌های اين کشور را نشانه گرفته٫ قرار دارد. سوريه متهم شد که به دليل عدم ثبات درونی سلاح به غزه صادر می‌کند. از اين اتهام اسرائيل هم از نظر سياسی و هم نظامی سود برد. نخست وزير اسرائيل بنيامين نتان‌ياهو نه تنها کوشش کرد با حمله به غزه انتخاب مجدد خود را تضمين کند، بلکه از شرايط ناامنی که آمريکا  در سوريه به وجود آورده استفاده کرد تا انبار تسليحاتی فلسطينی‌ها را تست کرده و مورد حمله قرار دهد. البته او تصور می‌کرد، که تا وقتی که سوريه و هم‌پيمانانش سرمشغول  و تضعيف شده باشند، غزه قادر نخواهد بود خسارت‌های تسليحاتی و نظامی خود را ترميم کند. بمباران کارخانه تسليحاتی «يارموک» در نزديکی پايتخت سودان، خارطوم که بنا بر ادعای اسرائيل به سپاه‌پاسداران جمهوری اسلامی تعلق دارد، احتمالاًبخشی از نقشه حمله اسرائيل به غزه بود. در اين شطرنج ژئوپوليتيکی …

گفتگو با نایف حواتمه بنیاد فاشیستی احزاب اسلامی مانع اصلاحات مذهبی است   یونگه ولت ــ ترجمه رضا نافعی   گفتگوئی با نایف حواتمه در بارۀ بهار عربی، نقش اسلام در خاور نزدیک و میانه و چشم انداز آزادی فلسطین.. نایف حواتمه دبیر کل جبهه دموکراتیک برای آزادی فلسطین DFLP است. حواتمه متولد 1938 در اردن  و عضو خانواده بزرگی است که پیرو مسحیت ارتدکس و پراکنده در  سراسر منطقه فلسطین تاریخی است. حواتمه در 16 سالگی به جنبش ملی عربی پیوست، از پایه گذاران جبهه فلسطین برای آزادی فلسطین است و در 22 فوریه 1969 از جمله پایه گذاران انشعاب از این جبهه و تاسیس DFLP است. حواتمه در اردن و مسکو به  آموختن دانش   در رشته های پزشگی، روانشناسی و فلسفه پرداخت و پایان نامه دکتری خود را درمسکو گذرانید . موضوع  آن :      جنبش ملی و گذار آن به جنبش چپ. ــ اندک زمانی پیش از آغاز شورش ها در جهان عرب که ما آن را » بهار عربی » نام نهاده ایم، شما کتابی نوشتید در باره نقش و وظائف جنبش …

میشل گو برگردان : ب . کیوان «به آسانی می توان نشان داد که اگر تضاد ها را می پذیرفتیم، می بایست هر نوع فعالیت علمی را ترک کنیم، این به معنای فروپاشی کامل علم بود» پوپر : حدس ها و ابطال ها فلسفه کارل پوپر برای دانشمندان بیش از یک عنوان اهمیت دارد. و این نخست اندیشه ورزی در باره روش علمی ، سرشت شناخت علمی و قانون های علم است. این فلسفه در جایگاه منطق و معرفت شناسی (Gnoseologie) قرا دارد. سپس تحلیل وجه تمایز علم های طبیعت و علم های جامعه است که هدف آن نشان دادن دومی ها (علم های جامعه) است که در چه شرایطی می توانند به کامیابی های یکمی ها (علم های طبیعت) دست یابند. هم زمان، اثرهای پوپر غوطه وردر فضای مبارزه های سیاسی بودکه وضعیت نیمه نخست قرن بیستم را نشان می دهد.خود نویسنده نیز به هیچ وجه برای لا پوشانی آن تلاش نمی ورزد. پوپر که با اوج گیری نازیسم ناگزیر شد به اتریش مهاجرت کند به تشریح وضعیتی می پردازد که سرآغاز طرح ریزی دریافت های اش را در متن آن نشان می …

كوین اندرسون برگردانِ:آبتین درفش گروه پروسه 16نوامبر، 2012 لوس‌آنجلس، كالیفرنیا ــ در انتخاباتِ نوامبرِ ایالاتِ متحده، یك حوزه‌ی انتخاباتی چندقومیتی – چندفرهنگی ،دهن‌كجی ِجانانه‌ای به برنامه‌ی راستِ افراطیِ جمهوری‌خواهان‌ كرد. باراك اوباما به‌یك پیروزیِ قاطع دست یافت،که این پیروزی حتا از پیش‌بینی نظرسنجی‌های هواخواهِ او هم پیشی گرفت. رای‌دهنده‌گان، سیاست‌‌های جناحِ راست را نه‌تنها در زمینه‌ی اقتصادی، بل‌كه برحسبِ جنس، جنسیت، نژاد، مهاجرت، بیمه‌ی درمانی، «جنگ با مواد مخدر«، و نظامی‌گری، رد کردند. در عین حال، گردش به چپِ مختصرِ اوباما در خلالِ كارزارِ انتخاباتی، به‌هیچ وجه حاكی از جایی نیست كه او در دور دومِ ریاست‌جمهوری‌اش سعی دارد آن را اشغال کند. بی‌گمان، حمله‌های اوباما به ارتباطِ میت رامنی با سرمایه‌ی مالیِ لاش‌خور، به نگاهِ متكبرانه‌ی رامنی به مردمِ كارگر(که در ابرازِ نظرِ «47 درصدیِ» رسوا کننده‌ی او بُروز یافت)، و هم‌چنین به برنامه‌ی فوقِ نئولیبرالیِ رامنی در كم كردنِ مالیاتِ ثروت‌مندان( به‌مثابه‌ی شكلی از «آفرینشِ شغل«)، بازتابی از جنبشِ اشغال –ولو بسیار ضعیف– بود. اما بدونِ تعمیق و گسترشِ چنین جنبشی، نمی‌توان بیش از همین كه وجود دارد از دولتِ دومِ اوباما انتظار …