لیبی، پس از قذافی – سلاح را چه کسی می تواند از چنگ شورشیان در آورد؟

کارین لویکه فلد – یونگه ولت

گزینش و ترجمه رضا نافعی

خلع سلاح هزاران شورشی در لیبی برای شورای ملی دوران گذار تبدیل به مسئله شده است. قرار است تا اول ژانویه 2012 یک نفر بعنوان فرمانده کل قوا انتخاب گردد که نیروی نظامی را سازماندهی کند. انتخاب این فرد برعهدۀ یک کمیته 25 نفره از افسران میلیشیا گذاشته شده است . در نخستین نشست این کمیته که چند روز پیش برگزار شد، چنین بنظر می رسید که گروههای مسلح شورشی می توانند برای انتخاب  یک نفر به توافق برسند.

روز یکشنبه گذشته وزرای دفاع، کشور و برنامه شورای دوران گذار پیشنهادی برای چگونگی   ادغام نیروهای شورشی در  ارتش و پلیس جدید مطرح ساختند. طبق پیشنهاد وزرای پیشگفته کسانی که مایل باشند می توانند طبق یک برنامه آموزشی برای مشاغلی دیگر آموزش ببینند و یا برای بازکردن یک دکان از دولت کمک بگیرند.

افسرانی که قبلا در  ارتش  بودند مانند سرهنگ القیدت از کندی پیشرفت کار ناراضی بودند . شورای دوران گذار چون از قدرت شورشیان وحشت دارد و به آنها پیشنهاد می دهد.  سرهنگ القیدت خواستار اختیارات بیشتر است تا بتواند نیروهای غیر ارتشی را زود تر خلع سلاح کند.

یک نماینده میلیشیا به میدل ایست پرتال گفت: ” بریگاد هائی که با کمک خارج مسلح شده اند از جمله با سلاحهای سنگین، در صورتی حاضر به پس دادن سلاحهای خود خواهند شد که ” دولت واقعا بر اوضاع مسلط باشد”. ولی دولت دوران گذار زمانی واقعا بر اوضاع مسلط خواهد شد که میلیشیا خلع سلاح شده باشد. شورای دوران گذار بیانیه ای صادر کرد و از تمام واحدها خواست که تا 20 دسامبر تریپولی را ترک کنند، ولی اکثرگروه ها این بیانیه را ناشنیده گرفتند.

فرج السویحلی نماینده میلیشیا گفت ما نمی خواهیم فقط مسئول امنیت لیبی باشیم، ما می خواهیم درساماندهی به سرنوشت سیاسی لیبی و ثروت اقتصادی نیز سهیم باشیم. برای تاکید بر این خواست میلیشیا از زمانی که مواضع کلیدی را در تریپولی، پایتخت لیبی تسخیر کرد، آنها را همچنان در کنترل خود دارد، از جمله فرودگاه تریپولی را.

فرج السویحلی که بنا به گفته خود نماینده بزرگترین گروه متحد میلیشیا موسوم به ” اتحاد انقلابیون لیبی ” ست  خواستار 40 درصد از کلیه مناصب سیاسی شورای ملی دوران گذار  است. مرکز اتحاد شورشیان در شهربندری  مصراته  است که جنگ سختی برای تسخیر آن رخ داد که هفته ها بطول انجامید. السویحلی مدعی است که سخنگوی 70 درصد از شورشیان سابق است و میگوید شورشیان  “نماد انقلاب هستند و این حقشان است “.   

طبق اطلاعات سازمانهای امدادی، شورشیان مصراته، مسئول تعقیب بی رحمانه لیبیائی های سیاهپوست موسوم به تاورغاء هستند. حدود 10 هزار نفر از فرزندان قبیله آفریقائی تاورغاء ــ اعقاب بردگان آفریقائی که در سده های 18 و 19 بوسیله برده فروشان به لیبی آورده شده بودند، ساکن شهری به همین نام، در 40 کیلومتری مصراته  بودند. ساکنان شهر بندری المصراته  اهالی تاورغاء را مسئول قتل ها و تجاوزهای ناموسی می دانند که بدستور قذافی صورت می گرفته است. نیروهای قذافی تلاش می کردند از مواضع خود در تاورغاء شهر مصراته را دوباره تحت کنترل خود در آورند. گرچه سندی در مورد اتهامات وارده به اهالی تاورغاء در دست نیست ولی بریگاد مصراته که  گروه متحد شورشیان است، در ماه سپتامبر به تعقیب تبهکارانه ساکنان این شهر پرداخت. خانه های آنان را ویران کرد و بآتش کشید و نام شهر را به مصراته نو تغییر دادند.  آندرو گیلیگان خبرنگار انگلیسی در گزارش خود در باره این شهر نوشت: تاورغا دیگر شهری است خالی از سکنه و سخن از نسل کشی بمیان آورد. او در گزارش خود که در ساندی تلگراف منتشر شد شعاری را که روی دیوار نوشته بود نقل کرد شعاری  که بریگاد مصراته با افتخار بر دیوار نوشته بود:” تاورغاء را از بردگان سیاهپوستان پاکیزه کردیم.”

http://www.jungewelt.de/2011/12-29/051.php?print=1