کمينفرم
دبيرکل جبهه خلق برای آزادی فلسطين PFLP دربين آزادشدگان نيست. او پس از اعتصاب غذا به بيمارستان منتقل شد.
احمد سعدات، دبير کل سازمان مارکسيستی جبهه خلق برای آزادی فلسطين برخلاف آنچه تصور می‌رفت ظاهراً دربين 1027 نفر زندانی فلسطينی که اسرائيل آنها را در مقابل آزادی گیلعاد شلیط آزاد می‌کند نيست. سازمان جاسوسی کشوری اسرائيل “شين بت” اعلام کرد که آزادی سعدات مانند آزادی مروان برغوتی، رهبر محبوب سازمان الفتح جزئی از قرارداد مابين اسرائيل و حماس نبوده است. همينطور در ليست طولانی آزادشوندگان که توسط روزنامه فلسطينی القدس انتشار يافته نام 21 نفر از مبارزين سازمان PFLP و 21 نفر از فعالين سازمان الفتح بچشم می‌خورند ولی نام دوفرد نامبرده غايب است.
از اينرو اعضای PFLP نگران وضعيت جسمانی احمد سعدات می‌باشند. او از 20 روز پيش همگام با 300 زندانی فلسطينی ديگر در اعتراض به شرايط زندان‌ها در اسرائيل دست به اعتصاب غذا زده است. بنابر اطلاعيه مطبوعاتی PFLPسعدات شب روز يک شنبه به بيمارستان ارتش منتقل گرديده است.
احمد سعدات دقيقاً از ده سال پيش به مقام دبيرکلی سازمان PFLP رسيد. او در نوار غربی رود اردن بدنيا آمده و دبير رياضيات است و در اين سازمان به “ابوقسان” شهرت دارد. او پس از حمله موشکی برنامه‌ريزی شده اسرائيل به دفتر اين سازمان که به قتل دبيرکل وقت سازمان “ابوعلی مصطفی” شد به مقام دبيرکلی اين سازمان انتخاب شد. اعضای جوانتر اين سازمان او را از طريق عکس و تصوير می‌شناسند و تاکنون صدای او را بطريق زنده نشنيده‌اند، زيرا که او قسمت عمده دوران مسئوليت خود را تاکنون در پشت ميله‌های زندان سپری کرده است. اسرائيل او را متهم می‌سازد که به انتقام خون ابوعلی مصطفی مدت کوتاهی پس از رسيدن به مقام دبيرکلی در سال 2001، يک کماندو برای ترور وزيرگردشگری اسرائيل ” رحبعام زئيفي ” ارسال کرده. يک دادگاه نظامی دستگاه خودگردان فلسطين او را به زندانی طولانی محکوم کرد ولی بعداً ديوان عالی کشور، اين حکم را بعلت مغايرت با قانون اساسی ملغا کرد. اما سعدات از زندان آزاد نشد، زيرا که رام‌اله به حکم دادگاه ترتيب اثر نداد. در ماه مارچ 2006 ارتش اسرائيل به زندان حمله برد و پس از يک زدوخورد مسلحانه طولانی با نيروهای امنيتی در محل سعدات را ربود. او در اسرائيل به 30 سال زندان محکوم گرديد. حماس در آنزمان اعلام کرد که نام سعدات در صدر ليست زندانيان فلسطينی، که قرار است در قبال آزادی سرباز گیلعاد شلیط از زندان آزاد گردند، قرار دارد ولی ظاهراً اکنون اسلام‌گرايان نتوانسته‌اند اين خواست خود را به اسرائيل تحميل کنند.
اگر سعدات آزاد می‌شد، نه تنها زن و فرزندان او در انتظارش بودند، بلکه کار زيادی در PFLP در انتظار او بود. هرچند که بازوی نظامی اين سازمان، بريگاد ابوعلی مصطفی هنوز دارای قدرت نظامی چشم‌گيری است، ولی از نظر سياسی PFLP ديگر نقش مهمی ايفا نمی‌کند. در آخرين انتخابات پارلمانی در 5 سال پيش اين سازمان از 132 کرسی پارلمان تنها 3 کرسی را بخود اختصاص داد که يکی از آنها به سعدات تعلق داشت. در آنزمان برنده اصلی انتخابات سازمان حماس بود که با 76 کرسی اکثريت مطلق کرسی‌ها را از آن خود کرد. بعد از اين سازمان، سازمان الفتح رئيس جمهور محمود عباس با 43 کرسی نيروی دوم پارلمان گرديد. در دهه 70 و 80 سازمان PFLP پس از سازمان الفتح دومين قدرت سياسی اين کشور بود. دبيرکل کاريسماتيک اين سازمان، پزشک اطفال، جورج حباش در جامعه فلسطين بسيار محترم بود و بعنوان رهبر نيروهای اپوزيسيون در مقابل ياسر عرفات شناخته شده بود. خانم ليلا خالد که روزی هواپيما ربا بودو امروز رئيس جمعيت زنان فلسطين می باشد، نماد کنشگران خودآگاه زن عرب بود.
ولی جهان بينی‌های غربی(ازجمله مارکسيسم) در جامعه فلسطين اهميت خود را از دست داده‌اند. بجای آن اسلام و سازمان محافظه‌کار حماس رشدنموده‌اند. بهمان اندازه که اسلام‌گرايان قدرتمند می شدند، نه تنها در غزه و نوار غربی رود اردن، از نفوذ PFLPکاسته می‌شد. دودهه تمام اردوگاه آوارگان فلسطينی در سوريه، لبنان و اردن از پايگاه‌های اصلی نيروهای مارکسيستی بشمار می‌رفتند ولی اکنون حماس در اين اردوگاه ها حضور دارد. مثلاً امروز اغلب زنان جوان در اردوگاه “ياموک” در نزديکی دمشق از روسری استفاده می‌کنند، امری که تا 5 سال پيش در بين زنان فلسطينی قابل تصور نبود.
ازنظر ايدئولوژيکی فاصله مابين حماس و PFLP بسيار زياد است ولی عملاً آنها بيکديگر بسيار نزديکند. هردوی آنها برخلاف سازمان الفتح راه حل دوکشور را رد می‌کنند و مبارزه مسلحانه عليه اسرائيل را يک وسيله مشروع و قانونی می‌دانند. احمد سعدات در يکی از مصاحبه‌های نادر خود در طول اسارت گفت: “حتا اگر دوکشور به وجود آيند، مشکلات حل نشده باقی‌خواهند ماند… مسئله آوارگان چه می‌شود؟ برای ما بازگشت آوارگان که بيش از نيمی از جمعيت کل مردم فلسطين را تشکيل می‌دهند، يک مسئله اساسی است.”