منبع: نويه راينيشه تسايتونگ

برگردان: خ. طهوری

با مرگ اسما بن لادن، وقت آن رسيده که ما تأملات اساسی خود را مطرح سازيم. با مرگ او، غم و ماتم به خاطر تمام قربانيان ۱۱ سپتامبر و جان‌های از دست رفته در عراق، افغانستان و پاکستان يادآور ما می‌شود. ما به مرگ سربازان خود می انديشيم و تأسف می خوريم. ما آنچه را که در طی ۹ سال گذشته همواره گفته ايم، تکرار می‌کنيم: «کافيست!»

ما به عنوان سازمانی که توسط زنان رهبری می‌شود، از صميم قلب به زنانی می‌انديشيم که مجبورند با پی‌آمدهای ويرانگر جنگ و خشونت زندگی کنند.

و می‌گوييم: «کافيست!»

به عنوان مردمانی که خود را متعهد به صلح می‌دانند، از مسؤولين خواستاريم: مرگ، اين مسؤول کشتار جمعی بايد ما را مؤظف به بازنگری اساسی وضعيت بنمايد.

چگونه ممکن بود، اجازه دهيم که خشونت غيرقابل وصف عليه ما، به خشونت غيرقابل وصف از طرف ما مبدل گردد؟

حمله به عراق بر پايه دروغ آغاز شد و اين خلق پرغرور را بی‌نوا و ويران به جای گذارد. در ابوغريب اسرا مورد شکنجه قرار گرفتند. در گوانتانامو انسان‌ها بدون هيچ محاکمه قانونی در اسارت نگاه داشته شدند. در قندهار جشن‌های عروسی مورد حمله هوايی قرار گرفتند، هواپيماهای بی‌سرنشين دهکده‌های پاکستانی را مورد حمله قرار دادند و می‌دهند. سيستم زيست محيطی توسط بمب‌های حامل اورانيوم غنی‌شده ويران گشت.

وقت آن رسيده که بگوييم: «کافيست!»

بگذار مرگ اسما بن لادن را اين گونه تعبير کنيم:

به خشونت پايان دهيد!

شکواييه به پرزيدنت اوباما را امضا کنيد:

بگذار دوران صلح آغاز گردد!

ارتش ما و بودجه کشور ما بايد وقف بازسازی کشور گردد، نه اين‌که در بخش‌های ديگر جهان دشمن‌تراشی نمايد. نگذار که اکنون پس از مرگ بن‌لادن دچار احساس پيروزی کاذب گرديم. تنها اهميتی که مرگ او می‌تواند داشته باشد، اين است که او ناقوس پايان خشونت بی‌ملاحظه را به صدا درآورد.

خانم جولياوارد هاو در سخنرانی خود به مناسبت اولين روز مادر خواست:

«خلع سلاح کنيد! خلع سلاح کنيد! خلع سلاح کنيد! شمشير قتاله، ترازوی عدالت نيست!»

(روزمادر بدواً از آمريکا می‌آيد. اين روز در سال‌های جنگ داخلی، روزی بود که زنان و مادران، خواستار بازگشتن فرزندان خود از جبهه‌های جنگ بودند. م.)

در کنش‌های آتی در روز مادر شرکت کنيد، که بايد مجدداً به يک روز مادر برای استقرار صلح تبديل گردد. بگذار به ياد کسانی قيام کنيم که در اثر جنگ های غيراخلاقی و غيرقانونی و به دنبال حملات هواپيماهای بدون سرنشين به قتل می رسند.

از شهرداران خود بخواهيد قطع‌نامه ما را در مورد «دلارهای جنگی را بر سر سفره‌های ما بياوريد»، امضا کنند.

———————–

در مورد کدصورتی (Code Pink):

کدصورتی يک جنبش شهروندی آمريکايی فمینيستی- پاسيفيستی است که هدفش پايان بخشيدن به کليه درگيری‌های نظامی موجود، به ويژه جنگ در عراق و افغانستان، جلوگيری از جنگ‌های جديد و تمرکز منابع برای اهداف حيات‌بخش مانند تأمين بهداشتی و فرهنگی است.