کنوت ملنتین
منبع: دنيای جوان
Nicht länger geheim
بيش از ۴۰ غيرنظامی افغانی روز جمعه گذشته، هنگامی که بالگردهای ناتو يک دهکده در منطقه هلمند را مورد حمله قرار دادند، به قتل رسيدند. واکنش سخنگوی پيمان نظامی مثل هميشه بود: «”هيچ نشانه‌ای” در دست نيست که مردم غيرنظامی قربانی اين حملات بوده باشند. تنها در “چند کيلومتری” دهکده نيروهای نظامی عليه ”شورشيان” مبارزه کردند.»
باوجود اين، هم‌اکنون گزارش‌های ديگری از طرف شاهدان عينی وجود دارد که از طرف خبرنگاران رسانه‌های بين‌المللی جمع‌آوری شده و نمايانگر واقعيت ديگری است.
چگونگی توليد اين‌گونه «خسارات جانبی» از طرف ناتو در افغانستان را می‌توان از طريق نزديک به ٩۲۰۰۰ سند محرمانه آمريکايی که در آخر هفته گذشته توسط Wikileaks در اينترنت انتشار يافت، ملاحظه کرد. اين گروه خود را مؤظف می‌داند تا شفافيت بيش‌تری در سياست جنگی ايالات متحده آمريکا و هم‌پيمانانش به وجود آورد. Wikileaks برای اولين بار در آوريل سال جاری با پخش ويديوهای تکان دهنده شهرت يافت: اين فيلم‌ها شکار خونين غيرنظاميان عراقی توسط بالگردهای آمريکايی، به انضمام محاورۀ تحقيرآميز تيراندازان قاتل را نمايش می‌داد.
اسناد نظامی که اکنون انتشار يافته اند، متعلق به سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰٩ هستند. اين اسناد روند بسياری از عمليات نظامی، گزارش‌ها در مورد قربانيان غيرنظامی، خسارات انسانی سهوی به اصطلاحFriendly fire در خطوط خود، تحقيقات در مورد سطح تسليحاتی طالبان و يا اسناد سازمان‌های جاسوسی مثلاً در مورد روابط احتمالی مابين مقامات پاکستانی و شورشيان را برملا می‌کنند.
اين‌که چگونه Wikileaks به ده‌ها هزار سند محرمانه دست يافته، هنوز معلوم نيست. برای آن‌که بزرگ‌ترين سطح تبليغی برای اين اطلاعات گرانبها فراهم گردد، گروه نامبرده راه غيرمعمول، ولی بسيار کارايی را انتخاب کرده بود: به جای آن‌که خود اين اسناد را فوراً وارد شبکه کند، آن‌ها را از ماه‌ها پيش به طور هم‌زمان در اختيار نيويورک پست، روزنامه انگليسی گاردين و مجله آلمانی «اشپيگل» نهاده بودند. ژورناليست‌های روزنامه‌ها و مجله نامبرده سر فرصت، و قبل از آن‌که آن‌ها را در دوشنبه اين هفته در سطح وسيع انتشار دهند، اين اطلاعات بسيار گسترده را مورد بررسی قرار دادند. به طور هم‌زمان Wikileaks بخش عظيمی از اين اسناد محرمانه را در اينترنت قرار داد.
واکنش دولت آمريکا نسبت به اين افشاگریها مطابق انتظار يک برخورد پلميک بود. روز دوشنبه مشاور امنيت ملی باراک اوباما، ژنرال «جيمز جونز» طی نوشته‌ای ادعا کرد که انتشار اين اسناد «می‌تواند آمريکاييان و هم‌پيمانانشان را به مخاطره افکند» و «امنيت ملی ما را به خطر می‌اندازد.» علاوه برآن اوباما در روز ۱ دسامبر ۲۰۰٩ يک «سياست استراتژيکی نوينی» برای جنگ در افغانستان ارايه داشت، که بسياری از نابسامانی‌هايی را که در اسناد محرمانه آمده، منتفی ساخته است.
روزنامه‌نگاران امروز افشاگری‌های Wikileaks را با کاغذهای پنتاگون، که دانيل السبرگ در سال ۱٩٧۱ انتشار داد مقايسه می‌کنند. واقعاً اهميت سياسی آن کاغذها به مراتب بزرگ‌تر بود، زيرا دروغ‌هايی را که دولت آمريکا برای هدايت کشور در جهت جنگ ويتنام به کار می‌برد، برملا می‌ساخت. برعکس، اسنادی که امروز در اينترنت منتشر گرديده ظاهراً عمدتاً در تأييد مسايلی است که انظار عمومی با آن آشناست. ولی اين چيزی از ارزش بزرگ اين افشاگریها نمی‌کاهد.
تارنگاشت عدالت