کنوت ملنتین

منبع: دنيای جوان

Nicht länger geheim

بيش از ۴۰ غيرنظامی افغانی روز جمعه گذشته، هنگامی که بالگردهای ناتو يک دهکده در منطقه هلمند را مورد ‏حمله قرار دادند، به قتل رسيدند. واکنش سخنگوی پيمان نظامی مثل هميشه بود: «»هيچ نشانه‌ای» در دست ‏نيست  که مردم غيرنظامی قربانی اين حملات بوده باشند. تنها در «چند کيلومتری» دهکده نيروهای نظامی عليه ‏‏»شورشيان» مبارزه کردند.»‏

باوجود اين، هم‌اکنون گزارش‌های ديگری از طرف شاهدان عينی وجود دارد که از طرف خبرنگاران رسانه‌های ‏بين‌المللی جمع‌آوری شده و نمايانگر واقعيت ديگری است.‏

چگونگی توليد اين‌گونه «خسارات جانبی» از طرف ناتو در افغانستان را می‌توان از طريق نزديک به ٩۲۰۰۰ سند ‏محرمانه آمريکايی که در آخر هفته گذشته توسط ‏Wikileaks‏ در اينترنت انتشار يافت، ملاحظه کرد. اين گروه خود را ‏مؤظف می‌داند تا شفافيت بيش‌تری در سياست جنگی ايالات متحده آمريکا و هم‌پيمانانش به وجود آورد. ‏Wikileaks‏  برای اولين بار در آوريل سال جاری با پخش ويديوهای تکان دهنده شهرت يافت: اين فيلم‌ها شکار ‏خونين غيرنظاميان عراقی توسط بالگردهای آمريکايی، به انضمام محاورۀ تحقيرآميز تيراندازان قاتل را نمايش ‏می‌داد.‏

اسناد نظامی که اکنون انتشار يافته اند، متعلق به سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰٩ هستند. اين اسناد روند بسياری از ‏عمليات نظامی، گزارش‌ها در مورد قربانيان غيرنظامی، خسارات انسانی سهوی به اصطلاحFriendly fire ‎‏  در ‏خطوط خود، تحقيقات در مورد سطح تسليحاتی طالبان و يا اسناد سازمان‌های جاسوسی مثلاً در مورد روابط ‏احتمالی مابين مقامات پاکستانی و شورشيان را برملا می‌کنند.‏

اين‌که چگونه ‏Wikileaks‏  به ده‌ها هزار سند محرمانه دست يافته، هنوز معلوم نيست. برای آن‌که بزرگ‌ترين سطح ‏تبليغی برای اين اطلاعات گرانبها فراهم گردد، گروه نامبرده راه غيرمعمول، ولی بسيار کارايی را انتخاب کرده بود: ‏به جای آن‌که خود اين اسناد را فوراً وارد شبکه کند، آن‌ها را از ماه‌ها پيش به طور هم‌زمان در اختيار نيويورک ‏پست، روزنامه انگليسی گاردين و مجله آلمانی «اشپيگل» نهاده بودند. ژورناليست‌های روزنامه‌ها و مجله نامبرده ‏سر فرصت، و قبل از آن‌که آن‌ها را در دوشنبه اين هفته در سطح وسيع انتشار دهند، اين اطلاعات بسيار گسترده ‏را مورد بررسی قرار دادند. به طور هم‌زمان ‏Wikileaks‏ بخش عظيمی از اين اسناد محرمانه را در اينترنت قرار داد.‏

واکنش دولت آمريکا نسبت به اين افشاگری‌‌ها مطابق انتظار يک برخورد پلميک بود. روز دوشنبه مشاور امنيت ‏ملی باراک اوباما، ژنرال «جيمز جونز» طی نوشته‌ای ادعا کرد که انتشار اين اسناد «می‌تواند آمريکاييان و ‏هم‌پيمانانشان را به مخاطره افکند» و «امنيت ملی ما را به خطر می‌اندازد.» علاوه برآن اوباما در روز ۱ دسامبر ‏‏۲۰۰٩ يک «سياست استراتژيکی نوينی» برای جنگ در افغانستان ارايه داشت، که بسياری از نابسامانی‌هايی را ‏که در اسناد محرمانه آمده، منتفی ساخته است.‏

روزنامه‌نگاران امروز افشاگری‌های ‏Wikileaks‏  را با کاغذهای پنتاگون، که دانيل السبرگ در سال ۱٩٧۱ انتشار داد ‏مقايسه می‌کنند. واقعاً اهميت سياسی آن کاغذها به مراتب بزرگ‌تر بود، زيرا دروغ‌هايی را که دولت آمريکا برای ‏هدايت کشور در جهت جنگ ويتنام به کار می‌برد، برملا می‌ساخت. برعکس، اسنادی که امروز در اينترنت منتشر ‏گرديده ظاهراً عمدتاً در تأييد مسايلی است که انظار عمومی با آن آشناست. ولی اين چيزی از ارزش بزرگ اين ‏افشاگری‌ها نمی‌کاهد.‏

تارنگاشت عدالت

http://www.jungewelt.de/2010/07-27/060.php