چوب حراج به زمین های کشاورزی، جنکل ها، آب، و منابع طبیعی: در هندوستان مناطق بزرگ کشاورزی به کنسرنها به قیمتی غیر قابل تصور واگذار می گردد،لشگر کشی نظامیان علیه فقرا آغاز شده 
است.
گفتگوئی با جی . ان. سایبابا.
مصاحبه گر : ویلهلم لانک تالر، دهلی نو
مترجم: مجید افسر
سای بابا مدرس رشته ادبیات اروپایی در دانشگاه معتبر دهلی نو است. او از توانمند ترین و معتبر ترین شخصیت های اپوزیسیون دمکرات هند بوده و از اصلی ترین سازماندهان جنبش های مقاومت این کشور به شمار می رود. استاد دانشگاهی که در صندلی چرخدار اسیر است اکنون نمایندگی جبهه ی انقلابیون دمکرات را بر عهده دارد.
سوال: در تبلیغات دولت هندوستان تحت عنوان «هند درخشان» دولت قول می دهد که همه مردم هندوستان از موهبات «جهانی سازی» و صنعتی شدن بهره مند می شوند، آیا این وعده ها عملی شده اند؟
سیاست جهانی سازی در هند در وحله اول به معنی ثروت اندوزی هر چه بیشتر قدرتمندان و متمولین این کشور می باشد. خانواده های قدرت مندی که اهرم های قدرت در دست آنان متمرکز است. آنان با تکیه بر این امتیاز توانسته اند بویژه در ۲۰ سال گذشته به اندازه اغراق آمیزی ثروتمند شوند.در هندوستان امروزی تعداد قابل توجهی میلیاردر زندگی می کنند.در نقطه مقابل این ثروت بایستی ۸۰ درصد ازهندی ها با درآمدی کمتر از نیم دلار در روز زنده بمانند.خوردن یک وعده غذای گرم در روز مشگلی بزرگ برای ۸۰ درصد از ساکنان این کشور است. آمار رسمی دولتی این حقیقت را از بیست سال پیش تایید می کند.دولت هند سیاست بازار آزاد «نئولیبرالی» را با شدت هر چه تمام تر تعقیب می کند و امیدوار است تااز طریق حراج منابع طبیعی و بکر کشور موفقیت بیشتری در جهت کسترش بازار آزادکسب کند.از سوی دیگراین سیاست به فقر نا برابری طبقاتی و درگیری های اجتماعی دامن زده است.
شش سال گذشته زیر سایه اصلاحات دوره دوم قرار داشت است.دور اول اصلاحات منوط بود به گسترش لیبرالیسم اقتصادی ، ایجاد و گسترش زمینه ها و چارچوب های قانونی آن.در مرکز این تحولات شاخه های رایانه ای و مراکز نزم افزاری کامپیوتری قرار داشت.با وجود تمام این تلاش ها آنها چندان در جلب سرمایه گذاران خارجی موفق نبودند. اما وضعیت تغییر کرد. صدها قرار دادی همکاری احتمالی با کنسرن های بین المللی به امضا رسید، بویژه در شاخه استخراج معادن. بخصوص در مرکز و شرق هند که معادن آهن، ذغال سنگ، هیدروکسید آلومینیوم، آهک و مواد دیگر طبیعی بسیاری یافت می شود که غربی ها با اشتیاق بسیار آماده ی غارت آنان بود.
در هندوستان مناطق بسیار بزرگ کشاورزی به کنسرنها باقیمتی غیر قابل تصور واگذار گردید،در برابر چشمان ما جنگل ها، آب، و منابع طبیعی کشورمان از دست می رفت. وضعیت ناگواری که حتی در دوران استعمار بریتانیانیز تجربه نکرده بودیم. به همین ترتیب هم مقاومت و مبارزه خلق در برابر زمین خواری، ایجادمناطق آزاد صنعتی و پروژه های صنعتی سازی رشد و گسترش یافت.
به دلیل سرکوب تهیدستان و بکارکیری وادامه بی رحمانه سیاست های نئولیبرالی طبقه ممتاز کشور، مبارزات خلق نیز در بسیاری از مناطق اشکال قهر آمیز بخودگرفت با و یا بدون رهبری سیاسی.
تاثیرات بحران جهانی اقتصادی بر هند چه بوده؟
هندوستان نمی تواند جلوی بحران اقتصادی بین المللی سرمایه راسد کند. بیکاری همچنان رشد می کند، اخراج های دسته جمعی همچنان صورت می گیرد. ۵ میلیون نفر از کارگران تا این تاریخ کار خود را از دست داده اند، یعنی به اندازه ی تعداد کارگران اخراجی درآمریکا.صنایع نساجی بیش از پیش آسیب دیده اند.طبقه متوسط نیز صدمه دیده است رویای یک زندگی متوسط با استاندارد های غربی دیگر به دست فراموشی سپرده شده است.حالا نوبت کارمندان ممتاز رسیده است.مانند شاخه انفورماتیک در گورگاون…
…یک منطقه خارج از دهلی که صنایع از این دست در این منطقه متمرکز است…
…برای اولین بار مهندسین هم با کارگران در یک اعتصاب مشترک شرکت کردند.نشانه های بسیاری از مبارزات مشترک کارگران و دهقانان مشاهده می شود. برای نخستین بار پس از ۶۰ سال مسیر مهاجرت های داخلی هند از شهر ها به سوی روستا تغییر نموده است.انسان ها شهر ها را به سمت و سوی روستا ها ترک می کنند.اما این مهاجرتی تلخ است چراکه در روستا ها نیز حداقل لازم برای زندگی فراهم نیست. روستاهای هند چیزی برای ارائه ندارد. کشاورزی هر روز کوچکتر میشود آنهم با وجود اینکه ۶۰ درصد از هندی ها از این طریق گذران زندکی می کنند. تمام تلاش های کشاورزان هند که در یک صد سال گذشته منجر به خودکفائی مواد غذائی در کشور شده بود با اجرای سیاست های نئولیبرالی نابود شد.با وجود امضای قرار داد های بسیار با سرمایه داران خارجی تا بحال هیچ نشانه ای از موفقیت و اجرای این قرار داد ها دردست نیست.
با توجه به این واقعیت ها، مردم در شهر هاو روستا ها به اعتراض می پردازند. خوشبختانه همیشه نیروها و تشکل های انقلابی موجودند تا این اعتراضات پراکنده را سازماندهی کرده. پتانسیل بزرگی برای نیروهای انقلابی موجود است چرا که سیاست های نئولیبرالی حاکمان و نتایج بحران اقتصادی هر روز تعداد بیشتری از مردم را وارد صحنه مبارزاتی و اعتراضی بر علیه سیستم حاکم می کند.
چه ارزیابی از لشگر کشی نظامی »شکار سبز« دارید که در پائیز گذشته با هدف سرکوب و بیرون راندن »نجس ها«، بومیان از زمین هایشان صورت گرفته دارید؟
عملیات نظامی »شکار سبز« در واقع یک جنگ تمام عیار است که با شرکت ۲۵۰ هزار نظامی و حمایت لجستیکی آمریکا صورت می گیرد.اما تا بحال از موفقیت قابل ملاحظه ای برخوردار نبوده است. صدها نظامی به دست ارتش به قتل رسیده اند، همچنان صدها تن از سربازان ساده نیز کشته شده اند که نه زبان محلی مردم منطقه را می فهمند و نه از اصل مسئله اطلاعی دارند.با توجه به نتایج ناموفق این حملات، نظامیان هرچه بیشتربه عملیات علیه»اهداف آسیب پذیرتر« دست می زنند به همین دلیل جنایت جنگی نظامیان بشدت گسترش یافته است.مائوئیست ها توانسته اند ضربات سهمگینی به نیرو های دولتی وارد آورده و چندین تن از امرای بلند پایه را کشته اند. به همین دلیل نیز روحیه نیرو های نظامی بشدت تضعیف شده است.
در برابر این تحولات شاهد چه عکس العمل هائی از سوی ساکنان شهر ها و بخش تحصیل کرده طبقات متوسط هستیم؟
در میان طبقات متوسط آگاهی رشد می یابد، با ادامه اصلاحات قطبی شدن جامعه نیز سرغت می گیرد. مقاومت در برابر «شکار سبز» واضح تر می شود، تا انفجارات مقاومت اجتماعی فاصله ی زیادی نیست. دولت مجبور گردید ترمز تحولات نئولیبرالی را کشیده و از سرعت این رفورم ها بکاهد.این یک حقیقت است که بسیاری از پروژه های استخراج معادن و صنعتی سازی به واسطه مقاومت مردمی سرنوشت نامعلومی پیدا کرده اند.
آیا در رسانه های گروهی هندوستان هم صحبت از تروریسم می شود؟
سیاست رسانه ای آمریکا در بسیاری موارد در هند کپی می شود و علیه هر نیروی مخالفی بکار گرفته می شود.در برابر هر تظاهرات ساده ای ارتش به کار گرفته می شود.به مسلمانان به عنوان تروریست برچسب می زنند، همینطور Adivasis und Dalits ..
… کاست نجس ها.
بکار گیری ایدئولوژی آمریکائی توسط حاکمان حد و اندازه ای نمی شناسد. در سال ۲۰۰۸ دولت قانونی را تصویب کرد که مائوئیسم را معادل تروریسم قرار داد. دولت در نظر دارد این قانون را شامل اقلیت های مسلمان، جنبش های آزادی بخش کشمیر و شمال شرق کشور نیز بکند.
آیا به شمانیز تهمت همکاری و کمک به مائویست ها را می زنند؟
دولت در ماه های گذشته تلاش کرد ارتباطی مابین من و گروه های ممنوعه کشف و ابداع کند، آنهم به این دلیل که من در مبارزات علیه ممنوعیت «حزب کمونیست هندوستان – مائوئیست» شرکت داشتم. تهمت های آنان به من بسیار مضحک است، من چگونه می توانم در حملات کمونیست شرکت داشته باشم و یا به رهبران این حزب پناه داده باشم؟ با این روش آنها می توانند من را مسئول هر اتفاقی که در هند واقع می شوند بدانند. اما در اساس من بدلیل عقاید سیاسیم مورد تعقیب قرار می گیرم.
این یک بخش از سیاست بزرگتری است که هر صدای انتقادی و دمکراتیکی را که علیه این سیاست ضد خلقی حاکمان هند بلند می گردد خاموش سازند.
آنان از رشد فزاینده مخالفت ها در برابر حملات نظامی، که علیه فقیر ترین فقرا صورت میگیرد و که هدفش خارج ساختن زمین ها از دست این دهقانان است می هراسند. ابتدا به ساکن تشکل های مقاومت را ممنوع می سازند و سپس اطرافیان این مقاومت را سرکوب می کنند.
در انتها درباره سیاست منطقه ای: آیا این ممکن است هندوستان در یک اتحاد بین المللی با چین و روسیه در جهت چند قطبی شدن سیاست جهانی شرکت کند؟
هندوستان به مهمترین متحد آمریکا در منطقه تبدیل گشته است، من در شرایط فعلی و کوچکترین نشانه ای از تغییر این سیاست نمی بینم.
حاکمان و طبقات ممتاز در برابر آمریکا سر تسلیم فرو آورده اند و احتمال می رود این وابستگی بدتر هم شود.
یونگه ولت
