خدا مراد فولادی
1387
چراغ اش میلِ روشنایی داشت
که با تاریکی نمی آمد کنار
سکوت را کنار زد
با اندیشه ی چراغ
و سوخت
سوخت
سوخت
تا روشن شد
میلِ سوختن
در من
پیشِ پای ام
– از آن –
روشن است امروز.
پایان
فرهنگ توسعه – 1387 – info@farhangetowsee.com