خدا مراد فولادی
1387
باید صبر می کردیم
تا گیلاس های مان برسند
و کاملاً سرخ شوند
و حرف ها و عملِ رنگ سرخ بگیرند و
اشغال کند سرخی
سرتاسرِ رؤیاهایِ تعبیر شونده ی تاریخی مان را.
– که دستِ هیچ متافیزیک
بهره نداشت و ندارد
از حقیقت دیالکتیک اش-
چلچراغِ گیلاس های همزادمان
که روشن شد
دیگر کم نیاورده ایم
از روشنایی و فهم
و جهان را سراسر بریده ایم آگاه
به اندازه ی قد و قواره ی
انسانِ آینده.
پایان
فرهنگ توسعه – 1387 – info@farhangetowsee.com