احمدسیف یكی از ضعف های مخالفین « جمهوری » اسلامی ایران، به گمان من، این است كه معمولا كم می خوانند و از آن بدتر بسی كم تر در باره تاریخ و به خصوص تاریخ اندیشه سیاسی در جامعه خویش می اندیشند. اگرچه شمار زیادی از ما هم چنان حامل رگه های پررنگی از نگرش و اندیشه مذهبی هستیم ولی در میان خود ما زیاد نیستند كسانی كه به واقع بدانند كه رهبران اسلامی، به ویژه روحانیت شیعه، در چه عوالمی سیر می كرده اند و احتمالا

پژوهش ب. کیوان پیش درآمد از جهانی شدن چه می فهمیم؟ چنانکه پیداست این مفهوم شایست و ناشایست در زبان ها جاری است و در برخورد نخست ارتبا ط های تنگاتنگی را منعکس می کند که به موهبت انقلاب انفورماتیک و دستگاه های  پیچیدة ارتباط های دور در سراسر سیاره بین انسان ها برقرار شده است. جهانی شدن در این مفهوم جنبه صوری ارتباط ها رانشان می دهد و آنچه در ژرفای این روند می گذرد ،دور از دسترس توجه همگان است و تنها قشر  بسیار

نوشته Serge HALIMI دويست سال پس از ١٧٨٩، کالبد انقلاب فرانسه همچنان گرم است. هرچند فرانسواميتران به هنگام بزرگداشت دويست سالگي آن از مارگارت تاچر و ژورف موبوتو خواسته بود که از به خاک سپرده شدن آن اطمينان حاصل کنند. بدين ترتيب سالگرد آن با سقوط ديوار برلن و اعلام «پايان تاريخ» توسط فرانسيس فوکوياما همراه شد، که به معني ابدی شدن استيلاي ليبرال و بسته شدن پرانتز انقلابي بود. اما بحران سرمايه داري از نو حقانيت اليگارشي هاي در قدرت را در هم مي شکند. برحسب علاقه مندي ها ، هوا براي بعضي سبک تر و براي گروهي ديگر سنگين تر شده است. روزنامه راست گراي فيگارو با اشاره به « اين روشنفکران و هنرمنداني که مردم را به شورش مي خوانند» با تاسف مي نويسد:« بنظر مي آيد که فرانسوا فوره(François Furet) اشتباه کرده و انقلاب فرانسه هنوز پايان نيافته است» (١).

اسلاوي ژيژک – نخستين چيزي كه نظر خواننده‌ي امروزي را به خود جلب مي‌كند اين است كه متون 1917 لنين هنوز تا چه اندازه كاملا خواندني‌اند: نيازي به يادداشت‌هاي تشريحي پر طول و تفصيل نيست – حتي اگر در اين متون به اسامي‌اي بر‌خوريم كه براي‌مان غريبه باشند، فورا دستگيرمان مي‌شود قضيه از چه قرار است. اين متون حتي به‌رغم فاصله‌اي كه امروزه با ما دارند، آشكارا خطوط كلي نبردي را كه در آن شركت داشته‌اند، عيان مي‌سازند. لنين تماما بر پارادوكس وضعيت واقف است: در بهار 1917، پس از آن‌ كه انقلاب اكتبرْ رژيم تزارستي را سرنگون ساخت، روسيه دموكراتيك‌ترين كشور در سراسر اروپا بود، برخوردار از ميزان بي سابقه‌اي از بسيج توده‌اي، آزادي سازماندهي و آزادي مطبوعات – با اين حال اين آزاديْ وضعيت را غير شفاف، و سراپا مبهم و دو پهلو كرده بود. اگر رشته‌اي مشترك از ميان تمامي متوني كه لنين بين دو انقلاب ( فوريه و اكتبر) نوشته، عبور كرده باشد، اين رشته چيزي نيست مگر پافشاري او بر شكافي كه طرح صوري و صريحِ مبارزه‌ي سياسي بين كثرت …

آنطور که آقای لوپوخین در یادداشتهای خود بیان می کند، به نظر می رسد از یک چیز خوب مقداری بیش از اندازه می تواند وجود داشته باشد. چیز خوب از نظر پلیس مقررات «موقت» امنیتی است که از سال 1881 تاکنون یکی از پایدارترین قوانین بنیانی امپراتوری روسیه بوده است. پلیس از هر نوع حقوق و قدرتی برخوردار است تا به اصطلاح «تودۀ مردم را در حمایت خود نگاهدارد» و این عبارتی است که در یادداشت مذکور آمده، یادداشتی که هر چه توجه بیشتری صرف آن گردد، شیوۀ ابلهانۀ نگارش و چرخشهای بدترکیب اداری در سخنوری، بیشتر در آن آشکار و نمایان می شود. آری پلیس تحت این «مقررات» می زیسته، ولی ویژگیهای «خوب» شان، آنها را به لجن کشیده است. این یک جنبۀ موضوع است. جنبۀ دیگر آن این واقعیت است که اقدامات سرکوبگرانۀ اضطراری، که در بیست و پنج سال قبل احتمالا غیرعادی به نظر می آمد، از آن پس چنان عادی شده که مردم خود را با آن وفق داده‌اند، اگر بتوان اینطور گفت. اهمیت سرکوبگرانۀ این اقدامات اضطراری تضعیف شده است، …