Michael Fox
برگردان ناهيد جعفرپور
روز 9 مارس زنان ويا کامپزينا و جنبش کارگران بی زمين، آکسيون های اعتراضی را در سرتاسر برزيل سازماندهی نمودند.
در واقع اين آکسيون های اعتراضی بمناسبت 8 مارس روز جهانی زن تدارک ديده شده بود. روی سخن اين آکسيون ها مبارزه عليه پشتيبانی دولت برزيل از کنسرن های زراعی چند مليتی در برزيل بود.
اعتراضات در 8 ايالت برزيل برگزار گرديد و در حدود 800 زن بسوی وزارت کشاورزی برزيل حرکت نمودند. درايالت ريو گرانده دو سول 700 زن مزرعه کنسرن زراعی وتوراندين را به اشغال خود درآوردند. در اسپيريتو سانتو 1300 زن در بندر صادرات کنسرن آراکروز جمع گرديده و به اعتراض پرداختند. در سائو پاولو 600 زن مزارع کوزان را که از جمله بزرگترين مزارع توليد ” آگرا اتان اول” جهان می باشد به اشغال خويش در آوردند.
موج اين آکسيون ها در سرتاسر برزيل کمتر از 2 ماه بعد از 25 سالگی جنبش کارگران بی زمين صورت پذيرفت.
آنا هاناور سخنگوی اين جنبش در ايالت ريو گرانده دو سول گفت ” زمانی که جنبش بی زمينان شروع به کار نمود، دشمنان اصلی ما بزرگ زمينداران اصلی برزيل بودند. اما امروز کنسرن های زراعی چندمليتی دشمنان اصلی ما می باشند. آنها زمين هائی را اشغال می کنند که برای اصلاحات ارضی در نظر گرفته شده بودند “.
بحران مالی بين المللی بخش صنايع زراعی برزيل را بسختی مورد هدف قرار داده است. تنها از دسامبر 2008 در حدود 100000 محل اشتغال قلم خورده اند و کارگران اين بخش از کار بيکار شده اند.
دولت برزيل 20 ميليارد دلار سرمايه برای اين بخش در نظر گرفته است ـ که در فاصله سه سال آينده پرداخت می شود ـ .
اما نمايندگان ويا کامپرزينا اعتراض دارند و می گويند : سرمايه و زمين بايد مورد استفاده قرار بگيرند تا رفرم ارضی انجام شود و زمين های زراعی خرد و زارعين خرد پشتيبانی گردند نه اينکه با اين سرمايه و زمين ها تاجرهای بزرگ حمايت شوند”.
اعضای ويا کامپرزينا در جنوب برزيل بطور اخص عصبانی می باشند زيرا در اين منطقه دولت برزيل به کنسرن ووتورانتين وام دولتی داده است تا بتواند در رقابت با کنسرن های رقيبش پيشی جويد و مزارع ” آراکروز سلولز ” را بخرد. اين کنسرن از طريق خريد اين مزارع بيش از يک ميليون هکتار زمين زراعی را در اختيار خود خواهد داشت. طبق آمار های اين کنسرن سالانه در حدود 5،8 تن ” سل اشتوف” برداشت می کند.
کاشت اوکاليپتوس ( مواد اوليه برای سلولز که در جهت تهيه کاغذ و توليد کاغذ بکار می رود) باعث می شود تا فضای طبيعی زندگی متلاشی گردد و لايه فوقانی زمين از بين برود که در نتيجه باعث می شود زمين خشک وغير قابل زراعت گردد و محيط زيست از بين برود. از اين لحاظ 700 نفرزن ايالت آنا پائلو در ريو گرانده دو سول مزارع کنسرن زراعی ووتورانتيم را اشغال نمودند.
جنبش کارگران بی زمين در سال های 70 بنيان گرديد و در سال های 80 مبارزاتی را برای بدست آوردن زمين های ايالت ريو گرانده دو سول درجنوب برزيل انجام دادند. در فاصله سه دهه گذشته اين جنبش رشد نموده و در 24 الا 26 ايالت برزيل گسترده شده است. در حال حاضر اين جنبش 35 ميليون آکرز( هر سه آکرز يک هکتار است) زمين زراعی را در اختيار دارد که تا کنون بر روی اين زمين ها 400000 خانواده از اين جنبش زندگی می کنند.
تا کنون مرتبا در ايالت ريو گرانده دو سول اعتراضات بسياری بر گزار گشته است که مسلما به تاريخ طولانی مدت اين جنبش در اين منطقه و همچنين اين واقعيت که در اين ايالت همواره عده قليلی از برگزيدگان مزارع بزرگ زراعی را در اختيار خود دارند، ربط پيدا می کند.
در ماه دسامبر 2008 اين جنبش توانست در اين ايالت به پيروزی ای بزرگی دست يابد. بدين صورت که آنها توانستند 700 خانواده ديگر را در زمين هائی اسکان دهند که صاحبان اين زمين ها قرن ها بطور خشونت آميز از اين زمين ها محافظت نموده بودند.
در اشغال مزارع کنسرن وتورانتين گارد ملی دخالت نموده بود تا جلوی زنان را بگيرد و اعتراضات را بشکند. ماموران صد ها زن را دستگير نموده و گرسنه محبوس نمودند و سربازان مقر های موقتی آنها را منهدم نمودند.
سپس ماموران مشخصات زنان را يادداشت نموده و اکنون بيم از اين مسئله است که دولت اطلاعات اين زنان را در آينده بر عليه آنها استفاده کند تا بدينوسيله در آينده فعالان زنان و فعالان اين جنبش و خانواده هايشان را تحت تعقيب قرار دهد.
يکی از سخنگويان اين جنبش در ريو گرانده دو سول گفت که اين دستگيری ها بخشی از کارزار فشاری است که فرماندار اين ايالات به پيش می برد. فرماندار که نامش يدا کروسيوس است و عضو حزب ” پ اس د ب” برزيل می باشد، در ماه جون 2008 زمانی که وزارت دادگستری ريوگرانده دو سول ” انحلال” جنبش کارگران بی زمين را خواسته بود، بدنام نمودن و فشار به اين جنبش را به نقطه اوج خود رسانده و اين جنبش را بنام “خطر برای امنيت ملی” خوانده بود. فشار ها هم اکنون همچنان ادامه دارند.
دولت ايالت ريوگرانده دو سول با فرمانداری يدا کروسوس تمامی تلاشش اين است که مدارس پياده روی را که به اين جنبش تعلق دارند و در جهان مشهور می باشند و در تمامی محله های اين ايالت داير می باشند، تعطيل نمايد.
گارد ملی دولت اين ايالت زياد منتظر نماند و با اقدامات ترس بر انگيزی چون دستگيری ها و فشار به اعضای جنبش و ساير جنبش های اجتماعی ايالت بر عليه جنبش حرکت نمود. در زمان بزرگداشت 25 سالگرد تاسيس اين جنبش در ماه ژانويه 2009، هليکوپتر های پليس کشور از آسمان اين مراسم را تحت کنترل داشتند. بريگاد ارتش از ايالت ريوگراند دو سول چک پونتی را داير کرده بود که تمامی کسانی که در اين مراسم شرکت می کنند را بازجوئی بدنی نمايد و نام شرکت کنندگان را يادداشت کنند.
زنانی که در اشغال مزارع کنسرن آنا پاولا دستگير شده بودند، در همان شب آزاد گشتند. آنها سپس روز بعد به سوی نزديک ترين شهر بزرگ “باژه” پياده حرکت نمودند. شهری که قرار بود اعلاميه هائی را پخش نمايند که در آنها در باره پيامدهای منفی اين نوع کاشت اوکاليپتوس ها و همچنين خواست اين کنسرن ها و تاجران بخش زراعی روشنگری نموده بودند.