برگردان: مرتضی محیط نوشته: جان بلامی فاستر برگرفته از: مجله مانتلی ریویو، فوریه ۲۰۰۷ مایلم تحلیل خود را از آنچه که «بوم شناسی تخریب» (The Ecology of Destruction) می‌نامم، با اشاره به فیلم «بسوزان!» (Burn) ساخته گیللو پونته کوروو آغاز کنم. (۱) این فیلم برجسته و حماسی را میتوان به عنوان زبان رمز سیاسی و محیط زیستی برای اوضاع امروز در نظر گرفت. فیلم، صحنه‌ای خیالی از اوضاع جزیره‌ای در دریای کارائیب بنام «بسوزان» را در اوائل قرن ۱۹ نشان میدهد.

چه باید کرد (با لنین)؟ اسلاوی ژیژک(به ضمیمه مقاله ای از لنین) ترجمه : هامان نویدپور ولادیمیر ایلیچ لنین در ۲۱ژانویه ۱۹۲۴، ۸۰ سال پیش درگذشت. آیا سکوت خجلت زده ای که حول نام او وجود دارد [حکایت از آن دارد که] او دوبار مرده است – که میراث او نیز مرده است ؟ عدم حساسیت او نسبت به آزادی‌های

فریدریش انگلس ترجمه بهمن شفیق یادداشت مترجم: این سومین باری است که به انتشار متن حاضر دست می زنم. بار اول ۲۰ سال قبل و در نشریه کمونیست٬ ارگان حزب کمونیست ایران و بار دوم ۱۲ سال بعد در نشریه سیاست کارگری. اکنون٬ ۹ سال پس از انتشار دوم آن٬ یک بار دیگر دست به همین اقدام میزنم. به این دلیل خیلی ساده که نوشته حاضر و بحثی که انگلس بدان می پردازد٬ هنوز٬ و اکنون

مصاحبه آلن بدیو با لیبراسیون درباره کمونیسم مترجم: صالح نجفی از مجله اینرنتی رخداد http://www.rokhdaad.com/spip.php?article111 روز به روز روشن‌تر می‌شود که همیشه شهروندان در بازی‌های قدرت بازنده‌اند، بحران اخیر این موضوع را از روز هم روشن‌تر کرد. چرا جامعه این چنین بی‌قدرت و ناتوان از واکنش نشان دادن است و بدین‌ترتیب، نیازمند الگویی دیگر به نظر می‌رسد؟ بدیو: معضل زمانه ما این است که در چارچوب سیاسی و نهادی موجود، مقاومت کردن و واکنش نشان دادن خیلی سخت است. مشکل این است که باید هم وسایلی تازه برای واکنش ابداع کنیم و هم محتواهای این واکنش را نو کنیم. و خب، این زمان می‌برد اما من همچنان معتقدم که این کار ممکن است. آیا مانند ژان لوک ملن شون که دیروز عصر در موسسه سرژ مورتی اظهار داشت فکر می‌کنید وضع آزادی عمومی در این چند ماهه اخیر بر اثر اقدامات دولت و شخص رئیس جمهور در فرانسه خیلی «خراب» است؟ بدیو: مسلماً. بخشی از سیاست‌های دولت سارکوزی کاملاً موجب کاهش آزادی‌های عمومی شده است. آن‌چه می‌بینیم افزایش نظارت‌ها، تشدید سرکوب‌ها، و حمله‌های علنی به …

امر واقع لکانی- تلویزیون / اسلاوی ژیژک (بخش اول) اسلاوی ژیژک / ترجمه طاهر رهبری منبع ما http://zoghalmag.com لکان: تلویزیون- بیائید همچون احمقها رفتار كنيم، بیائید اين عنوان را بطور تحت الفظی برداشت کرده و از خودمان يك سوال بپرسيم، امّا نه این سئوال که «از آموزه‌های لکان چه چیزی راجع به تلویزیون مي توان آموخت؟»، این پرسش به مسیر نادرستی راه می‌برد که روانکاوی کاربردی نامیده می‌شود. بلكه اين سئوال معکوس كه: «از پدیده‌ي تلویزیون درمورد آموزه‌های لکان چه چيزي مي‌توان آموخت؟». در نگاه اول این پرسش همان قدر عبث(ابزورد) است که گزاره‌ی جمجمه‌شناسانه‌ی معروف هگلی: «روح یک استخوان است»: برابر کردن متعالی‌ترین و فرارترین نظریات با یک پدیده‌ی فرهنگِ- توده‌ایِ عاميانه. اما شاید هم‌چون گزاره‌ی هگلی، يك «حقیقت فرضي» درون این

تكوين اقتصاد سياسى ماركس‏ در دستنوشته‌های 1844 سعید رهنما مقدمه در نخستین بخش اين يادداشت‌ها به روش‌شناسی ماركس‏ و اهميت توجه به آن براى درك اقتصادشناسى ماركسى اشاره شد. در اين قسمت به اختصار به تكوين نظرات اقتصادى ماركس‏ و پيوستگى و گسستگى اين نظرات اشاره مى‌كنم. تأكيد این نوشته عمدتاً مرور كليات نظرى و روش‏شناسى ماركسى است، نه طرح جزئيات اقتصادشناسى ماركس‏ كه بديهى است در اين خلاصه نمى‌گنجد.

تولد دوباره کانت درنگی در نظام فلسفی هگل فلسفه سیاسی هگل در نظام روح عینی و در پیوند با فلسفه حقوق و در دل بحث اخلاق و زندگی اخلاق گرایانه مطرح می شود. روح عینی نیز در منظومه فلسفی هگل، در پی اراده آزاد به عنوان گام آخر روح ذهنی ارائه می شود. «بنیان حق، قلمرو روح به گونه یی کلی و مکان دقیق و نقطه جدایی آن، اراده است. اراده آزاد است… نظام حق قلمرو آزادی بالفعل است.» (عناصر، ۴) غدر این مقاله، کتاب «عناصر فلسفه حق» هگل به اختصار، عناصر ذکر

( تعطیل کارخانه ها و تاکتیکهای مارکسیستی ) تعطیل کارخانه‌ها*، یعنی اخراج دسته جمعی کارگران به وسیلۀ موافقتنامۀ مشترک میان کارفرمایان، در یک جامعۀ سرمایه داری، درست به اندازۀ اعتصاب، پدیده‌ای ضروری و اجتناب ناپذیر است. سرمایه که تمامی سنگینی خرد کنندۀ خود را بر دوش تولیدکنندگان خرد خانه خراب و پرولتاریا قرار می دهد، پیوسته تهدید می کند که شرایط زندگی کارگران را تا سطح گرسنگی پائین آورده و آنان را محکوم به مرگ از گرسنگی نماید. و در تمام کشورها مواردی بوده است، حتی به صورت دوره‌های کامل از زندگی ملتها، که شکست مبارزۀ کارگران آنها را به ورطۀ فقر وحشتناک و وحشت از گرسنگی افکنده است.

بارانه عمادیان Sittlichkeit یا «قلمرو اخلاقی» (ethical order) هگلی، به‌عنوان ساده‌ترین شكل جامعة عقلانی تفاوتی میان عادات (customs) و قوانین (laws) نمی‌شناسد. به‌عبارت دیگر، در این قلمرو اخلاقی هیچ تفاوتِ منطقی میان عادات و رسومِ داده‌شده و قوانینِ وضع‌شده وجود ندارد، و «آنچه هست» با «آنچه باید باشد» یکی است. «من» و «ما»، فرد و جامعه، به‌نحو بی‌واسطه درهم می‌آمیزند، طوری كه ما با یك این‌همان‌گویی (tautology) مواجه می‌شویم: انسان‌ها موجوداتی اجتماعی‌اند، چون در اجتماع‌اند. بدین‌ ترتیب، اخلاقی‌بودنِ قلمرو اخلاقی ارتباطی با اندیشیدن (cogitation) و انتخاب یا قضاوت میان نیك و بد ندارد، و بیشتر ارسطویی است تا كانتی. پیش از اندیشیدن به قوانین، ما می‌دانیم چگونه عمل كنیم، زیرا بدا‌ن‌ها به‌مثابه منشِ (ethos) خویش خو گرفته‌ایم. میانجی‌گری مفاهیم در این قلمرو اخلاقی جایی ندارد. هگل این قلمرو را زیبا و پر از هارمونی می‌بیند، پس بیهوده نیست كه برای به‌تصویركشیدن آن به فرم هنری تراژدی یونان متوسل می‌شود.

سمیر امین برگردان: محمودرضا عبداللهی http://www.farhangetowsee.com/284/284-8.htm اشاره: سال گذشته نپال شاهد یکی از بزرگ ترین، مردمی ترین، و دموکراتیک ترین انقلاب ها در تاریخ معاصر بود که به یکی از واپس گراترین رژیم های سیاسی در جهان امروز-حکومت پادشاهی فئودال نپال- پایان داد. با این وجود، این واقعه ی مهم بازتاب ناچیزی در اخبار جهان و رسانه ها پیدا کرد. در مقاله ی پیش رو، سمیر امین به بررسی برنامه ی سیاسی حزب کمونیست مائوئیست نپال که این جنبش را رهبری کرده می پردازد و مشکلاتی را که تا

روش‌شناسی مارکس / سعید رهنما سایت البرز اين سلسله مقاله‌ها قبلاً به بهانه‌ى انتشار ترجمه‌ی دوره‌ی كامل فارسى گروندريسه: مبانى نقد اقتصاد سياسى،[1] و دست‌نوشته‌هاى ١٨٤٤، اثر كارل ماركس‏،[2] نوشته و منتشر شده بود. با ترجمه‌ی جدید جلد نخست سرمایه،[3] این نوشته ها بار دیگر انتشار می‌یابند. جلد اول سرمایه مهم‌ترین و جامع‌ترین اثر ماركس است كه در زمان حیاتش منتشر شد و بی‌تردید معتبرترین مرجع اقتصاد سیاسی ماركسی است. گروندريسه از نظر وسعت مباحث بى‌ترديد جامع‌ترين و پيچيده‌ترين مجموعه‌ى دست‌نوشته‌هاى ماركس‏، و به قولى مهم‌ترين اثر اوست كه در زمان حياتش‏ منتشر نشد و خود سرنوشت اسرارآميزى يافت و تا حدود نيم قرن پس‏ از مرگ وى نيز انتشار