مسعود یزدى اگر نکته اى بین لویى آلتوسر و مارکسیست هاى غربى و غیرمارکسیست ها مشترک باشد، آن گفتار درباره «کلیت» در TOTALITY است. برداشت آلتوسر از «کلیت» تا حدودى جدید است. آلتوسر توضیح مى دهد که چگونه مارکسیسم از بقیه علوم بورژوازى به واسطه وجود همین مفهوم کلیت جدا مى شود. در جهان «تجربه گرایى» مفهومى از کلیت وجود ندارد و آنچه که به چشم مى خورد دیدگاه «اتمیستى» درباره واقعیت اجتماعى است.

ایدئولوژی اندیشی یکی از مفاهیم مهم آثار ژیژک«اید‌ئولوژی» ‌است. یکی از مفاهیم مهم آثار ژیژک«اید‌ئولوژی» ‌است. او این مفهوم را از اثر اخیر آلتوسر دربارة ایدئولوژی اخذ کرده است، تاکید آلتوسر بر «ماهیت» ایدئولوژی است که مظهر آن را می‌توان در نهادها و مراسم و زندگی روزمرة مردم مشاهده کرد.

روزنامه سرمايه – نوشته: ف.مگداف  – ترجمه: ف.م.هاشمی: بحران غذا جهان را در سال 2008 فرا گرفته است. این بحران، ادامه بحران دیرپای کشاورزی و مواد غذایی است که تاکنون میلیون ها نفر از مردم جهان را به ورطه گرسنگی و سوءتغذیه سوق داده است. برای درک کامل پیامدهای این بحران باید به رابطه میان بحران های کوتاه مدت و بلندمدت در جهان امروز توجه کرد. منشاء هر دو این بحران ها را باید در کسب سود از تولید مواد غذایی، الیاف نباتی، سوخت گیاهی و نیز شکاف میان غذا و مردم جست وجو کرد. گرسنگی رایج قبل از بحران براساس برآورد سازمان ملل متحد، از حدود هفت میلیارد نفر جمعیت جهان نزدیک به یک میلیارد نفر از گرسنگی مزمن رنج می برند. اما این یک برآورد اولیه است و افرادی را که دچار کمبود ویتامین یا دیگر اشکال سوءتغذیه هستند، شامل نمی شود. به این ترتیب شاید تعداد کل افرادی که امنیت غذایی ندارند از سه میلیارد نفر نیز فراتر برود. سال قبل سازمان ملل متحد وخامت اوضاع غذایی جهان را با اعلام مرگ …

بی طرفی سندیکاها (1) در شمارۀ قبلی «پرولتاری» ما قطعنامۀ کمیتۀ مرکزی حزبمان را در مورد سندیکاها چاپ کردیم.(2) «ناخ وک»*(3) در گزارش این قطعنامه برای خوانندگانش اضافه می کند که علت تصویب آن به اتفاق آراء در کمیته مرکزی از آن جهت بوده که منشویکها، بخاطر امتیازاتی که در مقایسه با مسودۀ بلشویکها در این قطعنامه وجود داشته، به آن رأی موافق داده اند. اگر این گزارش صحیح باشد (روزنامۀ فقید، «ناخ وک» همیشه در هر موردی که به منشویسم مربوط می شد، اطلاعات کاملی داشت)، تنها کاری که برای ما باقی می ماند این است که از صمیم قلب، گام بزرگی را که در جهت فعالیت متحد سوسیال دموکراتیک در خصوص مسئله مهمی چون سندیکاها برداشته شده، تبریک بگوئیم. امتیازاتی که «ناخ وک» از آنها صحبت می کند کاملأ بی اهمیت بوده و به هیچ وجه به اصول اساسی مسودۀ بلشویکی لطمه نمی زند (ضمناً این مسوده همزمان در شماره 17 «پرولتاری» مورخ 20 اکتبر 1907، در کنار مقاله طولانی در حمایت از آن، با عنوان «سندیکاها و حزب سوسیال دموکرات» درج شده …

جنگجویان روشنفکرمآب برعلیه سلطه روشنفکران در شماره 13 نشریه نارودنایا دوما(1)، قطعنامه فوق العاده طویلی درباره تشکیلات توده ای کارگران و کنگره های کارگری منتشر شده است؛ این قطعنامه طرحی است برای کنگره آتی، که توسط گروهی از نویسندگان و منشویکهای درگیر در فعالیت عملی تهیه شده است. در این نوشته اسامی نویسندگان قطعنامه ذکر نشده است و از این بابت با سایر قطعنامه های منشویکی (درباره دومای دولتی و « پلاتفرم تاکتیکی ») تفاوت دارد. و از این لحاظ مشخص نیست که آیا این لغزش تصادفی بوده یا آنکه نشانه وجود گروهبندی متفاوتی از منشویکها پیرامون مسئله مورد نظر می باشد. ما به یاد داریم که منشویکی پر حرارت و قهرمان کنگره کارگری نظیر «ال»

از چه باید آغاز کرد؟ و . ای . لنین « سال 1901 » « طبقه کارگر در مبارزه خود علیه قدرت متحده طبقات ثروتمند، تنها در هنگامی می تواند به عنوان یک طبقه فعالیت کند که یک حزب سیاسی خاص که در مقابل کلیه احزاب کهنه متشکله از طبقات ثروتمند قرار دارد، تشکیل دهد.» مارکس و انگلس، قطعنامه های کنگره عمومی جمعیت بین المللی کارگران منعقده در لاهه

مترجم ب.كيوان ابهامی که در گفتمان فرمانروا بين مفهوم «اقتصاد بازار» و مفهوم سرمايه‌داری بر جای مانده، منبع ضعيف شدن خطرناک نقد سياست‌های مورد عمل است. « بازار» که بنا بر سرشت خود مبتنی بر رقابت است، «سرمايه‌داري» نيست، مضمون آن به دقت بنا بر محدوديت‌ها در رقابت تعريف شده مگر اين‌که انحصار مالکيت خصوصی از جمله انحصار فروش (برخی‌ها به استثنای ديگران) آن را ايجاب کند. « بازار» و سرمايه‌داری دو مفهوم متمايز را تشکيل می‌دهند. سرمايه‌داری واقعاً موجود مخالف با بازار خيالی است

در روسیه آموزش سیاسی مردم و روشنفکران تاکنون به سختی وجود داشته است. استدلال روشن سیاسی و نظرات محکم حزبی تاکنون به زحمت در کشور ما رشد کرده است. مردم روسیه خیلی مستعدند هر نوع اعتراض علیه حکومت مطلقه را با خوش باوری تلقی کرده و هر نوع انتقادی را از ماهیت و خصلت این اعتراض با ترشروئی نگریسته، چنین انتقادی را بمثابه چیزی بدخواهانه که وحدت جنبش آزادیبخش را به مخاطره می اندازد، تلقی می نمایند. بنابراین جای تعجب نیست که تحت لوای کلی امر آزادی، همچنین آسواباژدنیه* که تحت مدیریت آقای استرووه انتشار می یابد، بین تمام روشنفکران آزاد اندیش که از تحلیل محتوای طبقاتی لیبرالیسم آسواباژدنیه می رنجند وسیعاً پخش می شود.